Pieprz recenzja

Ewa po stracie dziecka nie może się pozbierać. Świadomość, że Michał niebawem zostanie ojcem nie pomaga jej stanąć na nogi, przez co ich związek wisi na włosku.
W tym czasie Dominika próbuje ogarnąć swoje życie. Rozstanie z Szymonem jest definitywne, jednak pozostało kilka kwestii do wyjaśnienia. Biorąc pewne zlecenie poznaje Łukasza, z którym wchodzi w wątpliwy układ. Z tyłu głowy ciągle ma Filipa i noc podczas której tak naprawdę do niczego nie doszło, ale jednak się wydarzyła. Kiedy Michał prosi ją, by we czwórkę wyjechali na wakacje ta czuje, że czas spędzony z Filipem nie skończy się dobrze.

Zakończenie "Pociągu" sprawiło, że miałam ochotę rzucać książką. Miało być tak pięknie! A tu wszystko się posypało. Z taką świadomością zakończyłam lekturę i czekałam na kontynuację. "Pieprz" całkiem odbiega od moich wyobrażeń dalszych losów Ewy i Michała. Mężczyzna stara się jak może ratować swój związek, a postępowanie jego obecnej żony mu tego nie ułatwia. Co więcej, sądziłam, że ta część właśnie będzie głównie o tej dwójce, a tu zaskoczenie!
To Dominika gra tu pierwsze skrzypce. Wyraża zgodę na pomoc Michałowi w ratowaniu związku. Dla Ewy, swojej przyjaciółki zrobi wszystko, czasem nawet potrafi wykrzyczeć prawdę w twarz. Ratując innych wpada w problemy sama ze sobą. Bez wątpienia znajduje się między młotem a kowadłem, bo wraz z Łukaszem i Filipem tworzą miłosny trójkąt, gdzie dwóch facetów próbuje zdobyć jedną kobietę. Układ z tym pierwszym staje się problemem, a beztroskie zachowanie drugiego doprowadza kobietę do szału.
Uwielbiam tych bohaterów. I właściwie tylko Kaśka i Marta działały mi na nerwy. Cudowna Pani Marianna i niezwykle mądry Pan Stanisław. Ta dwójka zajęła mnóstwo miejsca w moim sercu.
Pomimo tego, że w książce nie brakuje scen erotycznych to ona jest zdecydowanie inna, wręcz życiowa. Nawet ciężko mi opisać to słowami. Od pierwszych stron uśmiech nie schodził mi z twarzy, szczególnie w momentach gdzie Dominika i Filip prowadzili rozmowę. Ten facet działa na nią jak płachta na byka, a język Domki bogaty jest w ciekawe epitety. 🙈 Natomiast zakończenie sprawiło, że przez ilość wylanych łez musiałam przerwać czytanie. Zwyczajnie nie widziałam stron. Śmiechu przez łzy również możecie się spodziewać.
Napisałam niby sporo, jednak czuję, że w nawet małym stopniu nie oddałam swoich uczuć względem tej książki. Jak dla mnie jest rewelacyjna. I o dziwo nawet narracja mi nie przeszkadzała, chociaż momentami przeskakiwanie na perspektywę kolejnych bohaterów mnie myliła. Szybko jednak przywykłam do tego i z czytania czerpałam samą przyjemność.