Pieprz recenzja

Drugi tom serii P i oficjalnie ostatnia książka spod pióra Izy, która zalegała na stosie tych, których jeszcze nie przeczytałam. Teraz mogę śmiało napisać, że już będę na bieżąco - zwłaszcza, że już 20.09 premiera książki "Zaplątani", a tam główną bohaterką będzie Marta, która pojawiła się właśnie w serii P. Dlatego nie wyobrażałam sobie innej opcji, jak przeczytanie w pierwszej kolejności tych książek.

"Pieprz" jest oczywiście kontynuacją losów bohaterów, których mieliśmy już okazję poznać w poprzednim tomie ("Pociąg"). W pierwszym fabuła skupiła się bardziej na relacji Michała i Ewy, natomiast tutaj przewaga spadła na Dominikę i Filipa, którzy skradli moje serce już wcześniej. Jeśli zdążyliście ich poznać, doskonale wiecie, że to zwariowany, zabawny duet. Tym samym książka również jest (o dziwo jeszcze bardziej) przeładowana dowcipem. No dobrze, jest też więcej scen erotycznych, jednak nasi bohaterowie mają odrobinę bogatsze szycie seksualne niż ich poprzednicy. Postacie, które stworzyła Iza, ponownie są takie... życiowe. Takie z krwi i kości. Nie znajdziecie tu wyidealizowanych osób. Każdy naznaczony został wadami, które są naturalne. Niektóre są akceptowalne, kolejne udaje się zmienic. Powieść jest pełna rad, które mogą przydać się każdemu czytelnikowi. Rolę "przewodników" odgrywają Stanisław i Marianna, tak ja to odebrałam. Bohaterowie są do nich bardzo przywiązani - nic dziwnego, nie bez przyczyny stanęli na ich drodze.

W książce przewija się bardzo wiele postaci, tym samym wiele wątków. Czy można się przez to pogubić? Mi się nie udało, a to oznacza, że nie jest to wcale takie skomplikowane, chociaż wiem, że czasami może przytłoczyć. No dobrze, mnie odrobinę przytłoczyło, ale dopiero na końcówce. Akcja w ostatnich rozdziałach nabrała bardzo szybkiego tempa, więc odczułam tam troszkę za mało dopieszczenia. Mogę dać kolejnego plusa za domknięcie wątków również bohaterów drugoplanowych. No i oczywiście styl, którym posługuje się Iza. Wciągający. Sprawia, że przez historię się przepływa (nie potrzeba procentów wzmacniających, aczkolwiek idealnie pasują do tej książki, więc nie zabraniam). Nie da się go porównać do innego pióra. Jest po prostu taki "izowaty" 😁

Historia jest doskonałym przykładem na to, że życie ciągle się toczy. Niejednokrotnie trzeba przez jakiś czas wspinać się pod górę, żeby zdobyć to, co znajduje się na jej wierzchołku. Natomiast to, co znajduje się po drugiej stronie, może okazać się tym, co sprawi, że cały czas będziemy czuć się, jak na szczycie. Los nie bez powodu pcha nas w konkretnym kierunku, nawet jeśli wydaje nam się, że powinniśmy iść w zupełnie przeciwną stronę.