Szum recenzja

Książka przedstawia poruszającą historię dziewczynki nieakceptowanej, niezrozumianej przez rodziców, będącej obiektem mobbingu, jak się teraz ładnie(?) mówi. Opisuje Tulli dosyć typową sytuację rodzinną, jednemu dziecku wszystko wolno a drugiemu nic; jedno jest zawsze uprzywilejowane, przyznaje się mu rację, a drugie jest zawsze winne i karane. Na dodatek dziewczynka oprócz niezrozumienia w domu doświadcza prześladowań ze strony rówieśników w szkole i poza szkołą. Tak naprawdę nie ma w nikim oparcia, jest zupełnie samotna. W pewnym momencie to pozostawione sobie, niezrozumiane dziecko ucieka w świat snów i wyobraźni, pojawiają się lis, esesman i inne dziwne stwory; postacie bajkowe, oniryczne. Ten wyobrażony świat jest jakimś wyzwoleniem, bo na przykład tylko lis jest w stanie zrozumieć niekochane dziecko.

Owo odrzucenie i samotność dziewczynki trwają przez lata i zostawiają niezaleczone traumy. Bohaterka książki dorośleje z piętnem nieudacznika i ofiary, które ciążą na niej przez całe życie i nie pozwalają rozwinąć skrzydeł. Można więc książkę traktować jako rzecz o permanentnych traumach dziecięcych, które jak garb zostają na resztę życia.

Bardzo ciekawy jest też w książce obraz bliskiej krewnej rodziny dziewczynki, to taka osoba, która wszystko wie najlepiej, jest silna i zdecydowana oraz przekonana o swoich racjach. Nie przemawia do niej żadna argumentacja, a jak trzeba, to zaneguje oczywistą prawdę. Najgorsze jest to, że owe osoby nie mają cienia refleksji nad swoim postępowaniem, nie są w stanie zrozumieć, jak krzywdzą innych, bo przecież często zamieniają życie bliskich w koszmar. Spotkałem takich ludzi w życiu, tragedia. Najlepiej uciekać od nich gdzie pieprz rośnie, ale niestety nie zawsze można. Czy mamy do czynienia z psychopatami? Raczej nie, ale zdecydowanie są to zachowania toksyczne.

Jak widać z powyższego, lektura może być dosyć traumatycznym doświadczeniem. Moja hipoteza jest taka, że książka jest próbą autoterapii autorki zmagającej się z niezaleczonymi traumami i urazami, które zostały jej na resztę życia.

To trudna, naładowana emocjami proza wymagająca czasu i uwagi mimo niewielkiej objętości książki. Uderza kunsztowny styl autorki. Literatura wysokich lotów.