Szum recenzja

Magdalena Tulli jest moją trzecią polską kobietą w tym roku, obok Mai Wolny i Teresy Juźko. Cieszę się, że dużo bardziej otworzyłam się na rodzime produkcje (literackie, bo z filmami wciąż niezbyt dobrze). Więc czym był Szum?

Podzielonym na sześć części zbiorem wspomnień (i znów lekko chaotycznym, jak w przypadku mojej poprzedniej lektury, bo czasy są pomieszane - "wcześniej" jest później, a "później" jest przed "wcześniej"... ). Niepoukładanym podsumowaniem własnego życia. Cichym hałasem - raz dezorientującym, a raz niesamowicie przyjemnym w odbiorze. Szum jest życiem. A może życie jest Szumem?

Każda część ma inny wydźwięk. Następuje powolne przejście - od buntu i ostentacyjnej niezgody do pokornej akceptacji rzeczywistości i wycofania się. Moją ulubioną częścią okazała się czwarta - ta, w której wkrada się trochę miłości. W dodatku takiej nie do końca szczęśliwej. Klimat robi się lekko melancholijny, a do głosu dochodzą skomplikowane odczucia.

To było jak połączenie Schulza z Latem polarnym. Wątki surrealistyczne połączone z toksycznymi relacjami z rodziną. Rodziną zimną jak lód, dla której główna bohaterka to tylko irytujący element codziennego życia. Rodziną, która nieustannie ją odrzuca. Wyśmiewa. Gardzi i pomiata. Nawet przedstawiony w powieści upływ lat nie zdoła zmienić ich nastawienia. Kaczka Dziwaczka zawsze będzie Kaczką Dziwaczką.

Byłam zaintrygowana nieobecnością imion w tej powieści. Ani główna bohaterka, ani jej matka, ani kuzyn ("on") się nie nazywają. "On" zawsze jest tylko "synem swojej matki". Jednak pewne postacie dostają tutaj imiona, więc nie jestem pewna, czy to jakaś niekonsekwencja, czy po prostu mało istotny element, w którym niepotrzebnie doszukuję się znaczenia. Jednak muszę przyznać, że ten cały brak imion tworzy lekką barierę identyfikacyjną. Nie da się na tyle zżyć z tymi bohaterami, żeby historia faktycznie zadziałała emocjonalnie. Może nie to było jej celem. Kto wie?

Mimo momentów dezorientacji, Szum czytało mi się bardzo przyjemnie. W niedalekiej przyszłości z pewnością zapoznam się z innymi tworami pani Tulli.