Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika recenzja

To było moje trzecie spotkanie z tym autorem. Tak, istne szaleństwo. Dlaczego akurat ta książka? Potraktowałem ją trochę jak w przypadku słuchania instrumentalisty. Można przecież słyszeć muzykę i czuć się wyśmienicie. Można delektować się każdą wybrzmiewającą nutką i chwytać płynący kolejny takt po takcie, frazę po frazie. Można jednak zatrzymać się na chwilę i spróbować zrozumieć dlaczego i jak kompozytor zaplanował utwór, bądź jak uderza w dane dźwięki. Te konkretne, ostatecznie przemyślane, a czasem i te zupełnie przypadkowe tworzące na swój sposób harmonijną całość. Z taką właśnie myślą podszedłem do tej pozycji. Aby spróbować odkryć gamę używanych technik mistrza (o ile w ogóle takie istnieją) oraz warunki w jakich dojrzewa tekst zanim ujrzy światło dzienne. Zanim dotrze do czytelnika.

Myślę, że się udało i przyznaję, że czuję się nasycony. Autor porusza wiele wątków ze swojego życia. Poczynając od dzieciństwa, przeprowadza czytelnika przez szereg sytuacji życiowych, prób, decyzji, które ukształtowały jego dzisiejszą pozycję w świecie książki. Przedstawione anegdoty ukazują Stephena Kinga w zupełnie innym świetle. Jako człowieka ze słabościami, chwilami zwątpienia, a i również tymi, do których może wstyd się przyznać. Tak, Stephen King to też człowiek. Krwawi, potrafi się połamać, popadać w nałogi ale przede wszystkim posiada niesamowity talent w tworzeniu historii. Takich, które porywają dziesiątki czytelników jak i tych, którzy odważnie i z sukcesem przenoszą je na duży ekran.

Stephen King poza osobistymi wspomnieniami nakreśla sens pisania. To moje pierwsze zderzenie z tego typu wskazówkami, więc nie wiem, nie mam innego odniesienia. Wygląda to przekonująco, logicznie i chyba tyle... Czytać, pisać i jeszcze raz pisać. W całym tym procesie tworzenia, autor podkreśla znaczenie rodziny, która bezpośrednio styka się z humorami przyszłego twórcy.

"Pisanie to samotna praca. Posiadanie kogoś, kto w nas wierzy, bardzo dużo zmienia. Nasi bliscy nie muszą wygłaszać mów pochwalnych. Wiara zwykle wystarczy."

Bardzo się cieszę, że dotarłem do tej książki przed tymi, które ciągle jeszcze czekają na mojej półce i tymi, które być może kiedyś do niej dołączą. Traktuję tę książkę jako przepustkę do kolejnych historii Stephena Kinga i mam świadomość, że biorąc tą wymienioną w tekście przywitam ją z uśmiechem i myślą "wiem jak powstałaś"... niesamowite.