Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika recenzja

Twórczość Stephena Kinga jest mi niezwykle bliska. Z pewnością nie skłamię, kiedy powiem, że nie czytałam jeszcze jego książki, którą mogłabym uznać za słabą. Któż więc, jeśli nie taki Mistrz, mógłby ciekawiej napisać...o pisaniu?

"Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika" to doskonała pozycja dla każdego, kto ma ambicje, by wypuścić w świat jakiekolwiek dzieło literackie swojego autorstwa. Nie wiem, czy przyniesie to twórcy spektakularne korzyści. Sam King stwierdza, że jeśli ktoś chce pisać, to żadne książki (również ta), nie są mu potrzebne. Mimo wszystko jednak uważam, że jest to ciekawe kompendium wiedzy o tym, jak zdrowo podejść do pisarstwa.

Autor podzielił książkę na kilka części. W pierwszej, niezwykle dla mnie ciekawej, zdradza nam nieco faktów ze swojego życia. Dzięki temu fani jego twórczości mogą trochę innym okiem spojrzeć na napisane przez Kinga powieści. Zyskujemy bowiem obraz tego, w jakich warunkach powstawały i jaki wpływ na ich treść mogła mieć ówczesna sytuacja życiowa pisarza.

Dalej dostajemy sporą pulę dobrych rad na temat zakresu niezbędnej do pisania wiedzy. Dowiadujemy się również pewnych rzeczy związanych z tym, w jaki sposób można zainteresować czytelnika (i sprawić, by pozostał na dłużej!) oraz wzbudzić zainteresowanie potencjalnych wydawców.

Książka nie jest podręcznikiem dla młodych pisarzy. Nie jest też absolutnie instrukcją jak pisać, żeby zarabiać. Stephen King dzieli się z czytelnikami swoim wieloletnim doświadczeniem. Zdradza nam, co sprawdziło się w jego przypadku, sugeruje, jakich metod warto spróbować, by nasza twórczość miała szansę ujrzeć świat poza szufladą naszego biurka. Sposób, w jaki autor przemawia do odbiorców książki, przywodzi na myśl rozmowę z dobrym znajomym po fachu, który odniósł sukces w branży i postanowił podzielić się swoją wiedzą z osobami raczkującymi w temacie.

Być może rzeczywiście nie jest to pozycja niezbędna, aby zostać pisarzem. Może jednak podbudować nieśmiałego, początkującego autora i wlać w jego serce i umysł nadzieję, że przy odrobinie talentu, ogromnej ilości ciężkiej pracy i tonie samozaparcia może osiągnąć literacki sukces.