Paleta emocji recenzja

Główna bohaterka Łucja, po rozstaniu się z ukochanym dowiaduje się, że jest w ciąży. Tak kończy się pierwszy tom „Paleta uczuć”. W drugiej części przyszła mama wyrusza w podróż by obejrzeć nowe mieszkanie. Jednak nie udaje jej się dotrzeć na miejsce, jej auto ładuje w rowie, a pomocy udziela jej młody policjant Bartosz, który zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. Mężczyzna mimo wielu niepewności postanawia zawalczyć o względy Łucji. Kobieta natomiast po pierwsze martwi się o dziecko a po drugie nie jest gotowa na nowy związek. Chce się skupić na dziecku.

Paulina przyjaciółka przyszłej mamy, stara się ze wszystkich sił pomóc Łucji. Jej związek z Adrianem kwitnie. Postanawia pomóc Bartkowi zbliżyć się trochę do głównej bohaterki. Rodzice Łucji i Adriana przeżywają kryzys małżeński, a dzieci postanawiają pomóc im się pogodzić.

Muszę powiedzieć, że pierwsza część bardzo mi się podobała jednak druga... Jest po prostu fenomenalna! Pani Renata zrobiła ogromny postęp w pisaniu, brawo! Tego, co dzieje się w tej książce kompletnie się nie spodziewałam. Już od pierwszych stron nie ma nudy. Tak dużo uczuć i emocji wzbudziła we mnie ta historia, że czytałam ją z zapartym tchem.

Książka jest lekka i przyjemnie się ją czyta. Dwie kwestie, które są ważne w tej książce to przyjaźń i rodzina. W tej historii jak i w poprzedniej, przyjaciół traktuje się jak rodzinę, a rodzina jest najważniejsza. Przyjemnie się czyta o okazywaniu uczuć w rodzinie, o takiej prawdziwej przyjaźni, takiej bez oczekiwania czegoś w zamian.

Ta książka jest tak rodzinna, że z racji, iż mieszkam za granicą, sama jeszcze bardziej zatęskniłam za swoimi rodzicami i rodzeństwem.

Gorąco wam polecam by w pierwszej kolejności sięgnąć po pierwsza część (wtedy będziecie mieli większy obraz głównie na relacje Łucji i ojca jej dziecka), chociaż moim zdaniem bez znajomości poprzedniego tomu również da się zrozumieć tę historię. A ja już nie mogę się doczekać 3 części.