Upalne lato Marianny recenzja

Marianna to osiemnastolatka, która dostała się na studia prawnicze. Dziewczyna całe życie mieszkała na wsi i bardzo ciągnie ją do Warszawy, w której wkrótce będzie odbierać dalszą edukację. Marie ma wielkie marzenia, do których spełnienia dąży: pragnie wyrwać się z rodzinnej wsi, uczyć się, poznawać świat - a zdecydowanie nie chce być jedynie matką gromadki dzieci i przykładną żoną, co wielu kobietom w jej otoczeniu wystarczy do pełni szczęścia. Młoda dziewczyna dość nietypowo postrzega świat, a jej poglądy znacznie różnią się od tych powszechnie głoszonych. Marianna mnóstwo czyta, niejednokrotnie lektury, które - według jej ojca - niekoniecznie przeznaczone są dla osób w jej wieku. Dziewczyna wkracza w świat dorosłych, zaczyna podejmować samodzielne decyzje, buntuje się przeciw panującym w społeczeństwie obyczajom, poznaje również smak miłości i straty. Odkrywa, że życie nie jest tak beztroskie, jak wcześniej naiwnie myślała.

Są wakacje 1939 roku. Jest to lato poprzedzające wojnę, która zniweczy wiele planów na przyszłość. Marie nie wierzy w to, że wkrótce jej spokój zostanie zburzony i nie przejmuje się zbytnio złowróżbnymi słowami bliskich. Osiemnastolatka chce zmieniać świat, pragnie się usamodzielnić i poznać uroki miasta. Jest też głodna wiedzy i przekonana, że nic nie może stanąć jej na drodze do edukacji.

Ostatnio coraz chętniej sięgam po utwory polskich pisarzy, odkrywając prawdziwe perełki. Dlatego też, choć wcześniej nazwisko autorki „Upalnego lata Marianny” nawet nie obiło mi się o uszy, chętnie sięgnęłam po tę książkę. I muszę przyznać, że powyższa historia naprawdę mnie zaskoczyła - i to pozytywnie.

Akcja powieści toczy się raczej powoli, jednak - choć zazwyczaj nie przepadam za takim zabiegiem - w tym przypadku stanowi to plus utworu. Katarzyna Zyskowska-Ignaciak przedstawia czytelnikowi bohaterów, ich cechy charakteru i motywy w dość szczegółowy sposób, dzięki czemu można lepiej zrozumieć ich działania.

Marianna to młoda dziewczyna, która podchodzi do wielu spraw trochę zbyt ufnie, czasem nie dostrzega tego, co dzieje się wręcz przed jej nosem. Mimo tego nastolatka nie daje sobie w kaszę dmuchać, jest dociekliwa i próbuje bronić swoich racji. Jest również egoistyczna, i chyba ta cecha jej charakteru irytowała mnie najbardziej. Jednak, za sprawą zarówno wielu zalet, jak i wad tej postaci, bardzo łatwo jest się z nią utożsamić. Choć czasem zupełnie nie mogłam zrozumieć postępowania Marie, a jej zachowanie denerwowało, czułam do niej sympatię.

„Upalne lato Marianny” to, w moim odczuciu, wstęp do kolejnych części sagi. Możemy poznać bohaterów, ich radości i zmartwienia, a także marzenia i plany na przyszłość. Książka kończy się wraz z zakończeniem lata, gdy jedynie dni dzielą ludzi od wojny - choć oni jeszcze o tym nie wiedzą. Bardzo chętnie sięgnę po kolejne tomy przygód Marianny, a Was zachęcam do sięgnięcia po pierwszą część - to idealna lektura na upalne, letnie dni.