Hereditas recenzja

Przeciętna niemiecka rodzina żyje spokojnie i bezpiecznie z poczuciem posiadania bohaterskich przodków, którzy w czasie II wojny światowej nie wspierali nazizmu. Pamięć o wojnie zostaje oddalona. Dostajemy obraz familijnej i beztroskiej harmonii pozbawionej jakiejkolwiek skazy zła, a tymczasem…

Spokój rodziny burzy śmierć ojca pisarza Paula Waltza, a właściwie przypadkowe odkrycie aktu zgonu dziadka, Paula seniora, żołnierz Wermachtu. Znane fakty i daty okazały się wyjątkowo rozbieżne. Zdeklarowany antynazista Paul, wykorzystując znajomości i możliwości pisarskie, znając sposoby dociekania różnych spraw, nie pozostawia odkrycia w spokoju. W końcu zdobywa szokujące informacje na temat swojej najbliższej rodziny, a pomaga mu w tym przyjaciel, archiwista Detlef. Do tej pory, przykryte mgłą przeszłości niewygodne fakty, stają się jasne.

Paul Waltz działa, chcąc dotrzeć do prawdy. Wyrusza śladami prawdziwego dziadka i trafia w sam środek amazońskiej dżungli. Tu następuje nagły zwrot akcji i zupełnie inne realia. Powiedziałabym, że klimaty z książek Arkadego Fiedlera. Co prawda bardzo lubiłam jego styl i tematykę, ale przeskoczyć z intrygującego tematu ścigania zbrodniarzy hitlerowskich do przygód z prymitywnymi Indianami, czy później z bossem narkotykowym, to wyjątkowa sztuka. Jednak to tutaj bohater odkrywa swoje dziedzictwo.

W sumie dostajemy w jednej opowieści trzy zgrabnie połączone. Ciekawe, intrygujące, porywające czytelnika w nieznany świat i okazuje się, że wielce prawdopodobny. Przy okazji doskonale został wytłumaczony mechanizm powstania systemu zagłady i poddawanie się temu systemowi przez zwykłych obywateli Niemiec, czujących się oszukanymi i zubożonymi przez I wojnę światową. Okazuje się, że każdy naród ma swoją pokrętną historię, a wszystko może determinować wojna. Okrutna, bezwzględna, barbarzyńska i podszyta ideologią. Perypetie Paula są tego dowodem. Wszystko zaczyna się u prymitywnych ludów, które walczą o przeżycie, a reszty dokonuje chęć zysku i myśli o swojej wyjątkowości.

Wartka akcja i dowcipny, często ironiczny język autora prowadzącego narrację w pierwszej osobie sprawiają, że powieść czyta się szybko i przyjemnie, a im bliżej końca, tym bardziej nie można się od niej oderwać. Mam nadzieję na dalsze tomy, ponieważ zakończenie jest intrygujące.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.