Dama w kapeluszu recenzja

Młodziutka Apolonia Marchew ucieka z domu rodzinnego i wyrusza w świat w poszukiwaniu lepszego życia. Łódź lat 20. XX wieku to miasto pełne sprzeczności. Obok eleganckich zakładów oferujących towar rodem z Paryża, wyrastają dzielnice biedy. W jednej z nich mieszka Apolonia i kiedy wydaje się, że jej pisane jest jej życie w ubóstwie, dziewczyna otrzymuje pracę w pralni, a następnie w pracowni kapeluszy pani Miry. Jednak współpraca z surową i nieprzyjemną kobietą nie przebiega tak, jak powinna. Ostatecznie młoda dziewczyna trafia do kapeluszarni młodego wdowca i tu w końcu udaje się jej rozwinąć skrzydła. Jej talent i pracowitość szybko zostaje zauważony i doceniony przez właściciela i coraz liczniejsze klientki zakładu. Życie Apolonii zmienia się diametralnie. Czy na lepsze? Zapraszam do lektury najnowszej powieści Anny Stryjewskiej wydanej nakładem @skarpawarszawska
.
Przyznam, że miałam lekkie obiekcje co do tej historii. Na początku nie mogłam się wczuć w duszny klimat międzywojennej Łodzi i wydawało mi się, że przede mną kolejna taka sobie opowiastka z historią w tle. Nic bardziej mylnego. Na mojej skórze nie raz pojawiły się ciarki emocji, a nawet uroniłam kilka łez. Czy wiecie, czym jest toczek? Samowar, szynk? A sławojka? W mojej miejscowości jeszcze można spotkać tego typu zewnętrzne drewniane toalety. Nie wiedziałam, że tak się na nie mówi. Lata 20. ubiegłego wieku były trudnym czasem dla Polski i Polaków. Odradzający się po I wojnie światowej kraj trawi nie tylko bieda i drożyzna, ale także wysoka przestępczość. Bezrobocie i brak nadziei na lepszą przyszłość popychają zdesperowanych ludzi do najpodlejszych czynów. Wkrótce wybucha II wojna światowa i wydaje się, że wszystko to, co udało się Polsce osiągnąć przez ostatnie lata, zostanie ostatecznie zaprzepaszczone…
.
„Dama w kapeluszu” to opowieść o tym, że warto wierzyć w swoje marzenia i wszelkimi siłami dążyć do ich realizacji. To wzruszająca historia o trudach życia codziennego, o radościach rozczarowaniach i utraconych nadziejach. Dodam, że pani Stryjewska już raz mnie oczarowała swoim piórem w trzy tomowej sadze Klonowego Liścia. Tym razem również zaskoczyła mnie swoją znajomością historii i pasją, z jaką dzieli się z nami tą wiedzą. Uwielbiam czytać takie książki, bo wiem, że czas spędzony na lekturze nie jest czasem straconym. Czy będzie kontynuacja losów Poli? Mam taką nadzieję :)
Polecam serdecznie.
.
Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję @skarpawarszawska