Dama w kapeluszu recenzja

Dama w kapeluszu to powieść o tematyce historycznej i społeczno-obyczajowej autorstwa pani Anny Stryjewskiej. Gdyby ktoś poszukiwał lektury, w której chcielibyście poznać Łódź w czasach międzywojennych, to jest to książka idealnie wpisująca się w ten okres.

Anna Stryjewska to pisarka, której Łódź jest bliska jej sercu. Tu, we włókienniczym mieście, prowadzi agencję nieruchomości. Jej pasją są podróże, a wolnych chwilach lubi malować. Interesuje się również historią i literaturą, co widać, gdy czyta się jej książki. Wątki historyczne są zdecydowanie dopracowane i stanowią ważną część treści.

Prócz historii ważne są dla niej losy ludzi. Czasem społecznie wykluczonych, gdzie widać kontrasty pomiędzy biedą a bogactwem. Nie inaczej jest w Damie w kapeluszu. Przenieśmy się zatem w okolice Łodzi, do czasów, gdy Polska rodzi się w bólach po odzyskaniu niepodległości, do chwil, gdzie każdemu jest bardzo ciężko, gdzie widmo nowej, jeszcze straszniejszej wojny zajrzy w oczy bohaterom powieści.

Apolonia Marchew, młoda dziewczyna, nie ma lekko w życiu. Ciężko pracuje na wsi pod Rzgowem, ale ciągle jest poniżana przez swojego ojczyma. Jej matka nie ma mocy sprawczej, by chronić dziecko przed człowiekiem, którego się boi i któremu jest posłuszna. Jedyną szansą na spokój kobiety jest ucieczka z domu rodzinnego. Ojczym, słynący z twardej ręki i nadużywania alkoholu w stopniu znacznym, posuwa się do jeszcze gorszych czynów. Próbuje wykorzystać seksualnie Apolonię. To przelewa szalę goryczy. Pola decyduje się na ucieczkę do ciotki, która powinna dać jej schronienie. Ta jednak nie ma dla niej miejsca w swoim skromnym domu. Dla Poli ostatnią szansą jest wynajem miejsca do przetrwania, a takim jest kąt w pokoju, gdzie pozna innych podobnych do niej osób. Takich, których losu równie są pogmatwane, jak jej.

Jak odnajdzie się w mieście? Przecież nie kończyła szkół, nigdzie nie pracowała, nie licząc własnego obejścia i gospodarstwa? Czy los uśmiechnie się do biednej dziewczyny?

Urzekła mnie ta powieść. Dawka emocji, jaką zafundowała mi autorka, spowodowała, że nie mogłem oderwać się od lektury. Mogłem nie tylko przeżywać losy bohaterów, ale też poznawać Łódź z czasów dwudziestolecia międzywojennego. Szczególnie podkład historyczny był dla mnie interesujący. Przyznam się szczerze, że dopiero z tej powieści dowiedziałem się, skąd nazwa sławojki... A przecież nie będzie to wstydem, że z takiej korzystałem wiele lat... Mogłem się też dowiedzieć coś więcej o pracowniach kapeluszy, o których nie miałem zielonego pojęcia. Takie nawet nadal istnieją w Łodzi, np. przy ulicy Więckowskiej 1, gdzie możemy zobaczyć sklep z towarem pożądanym w czasach między wojnami.

Polecam zdecydowanie. Na pewno lektura da Wam wiele satysfakcji.

Recenzja powstała dzięki współpracy Biegającego Bibliotekarza ze Skarpą Warszawską.