Znaki szczególne recenzja

Gdybym sięgała wyłącznie po uznanych autorów, sporo bym straciła. Dopóki czytałam tylko żeby czytać, moje wybory bywały różne, ale bookstagram otworzył mnie na ludzi, którzy za książkami stoją. I to jeszcze bardziej ukierunkowało mnie na debiuty, bo relacja zbudowana z początkującym autorem trwa, nawet gdy zyskuje popularność i zgarnia nagrody. Po prostu u progu kariery cechują się jednocześnie nieśmiałością i otwartością na czytelnika.

"Znaki szczególne" to już czwarty tom serii z Davidem Redfernem. O tym, jak dobre jest to, co tworzy Anna Rozenberg, niech świadczy choćby to, że sięgnęłam po jej książki dwa lata temu, a do dziś pamiętam nie tylko uczucia towarzyszące lekturze, ale też samą fabułę. Mam tak tylko z powieściami, które zrobiły na mnie ogromne wrażenie.

Komplementowałam wielokrotnie styl autorki, jej intrygi, a także motyw przewodni całej serii, przez co trzeba czytać ją w odpowiedniej kolejności. Cenię to, że przybliża nam realia życia w Wielkiej Brytanii i porusza ważne społeczne tematy z niezwykłym wyczuciem i obiektywizmem. Czwarta część nie jest pod tymi względami wyjątkiem, mogę po raz kolejny podkreślić tylko płynność z jaką jeden tom przechodzi w kolejny, tak jakby nigdy nie przerywało się czytania tego cyklu. Nie trzeba się nigdy wkręcać w akcję, bo ta rozpędza się już od pierwszej strony.

Muszę przyznać, że choć zapałałam sympatią do dziadka Siwiaszczyka od samego początku, to chyba dopiero teraz w pełni dostrzegam jak ważną rolę odgrywa on w całej serii. Teoretycznie jest postacią wręcz trzecioplanową, a praktycznie jego działania wprowadzają sporo pozytywnego zamieszania. Urocze jest szczególnie to, że choć mają z Davidem inne spojrzenie na wiele spraw, to koniec końców dziadek stawia na swoim i wychodzi na jego.

"Znaki szczególne" to tom pozostawiający czytelnika z otwartymi ustami, gdyż zakończenie niespodziewanie porusza wątek, który z perspektywy całej serii wydawał się niemożliwy do rozwiązania. Nie wiem, co knuje Anna Rozenberg, ale bardzo chcę się dowiedzieć. Muszę więc uzbroić się w cierpliwość, a Wam mogę tylko ogromnie polecić wszystkie książki o Redfernie.

Moje 10/10.