Znaki szczególne recenzja

Doświadczając życia trudno oczekiwać, że wyjdziemy bez żadnych zadrapań. Zło kroczy bezustannie za człowiekiem, niczym cień, pozostawiając na ciele i duszy wyryte historie. Trwały, niezbywalny ślad, już na zawsze. Blizny, których nie można wyleczyć, ciągle żywe, sączą wspomnienia. Zatruwają wewnętrzny świat, odbijając się na otaczającej rzeczywistości. Osaczają zewsząd i bawią się jak w pijackim amoku, choć jego drwiny nikogo nie śmieszą. Stają się trucizną, która zagnieżdża się pod skórą i dręczy każdego dnia. Przejmujący ból istnienia odciska niezatarte piętno jak stopy w tężejącym betonie, a doznania są smugą błota, którą łatwo zmyć. Wybrukowany plac, szczelnie pokryty stwardniałym kamieniem.

Po życiowych zawirowaniach Redfern pozostaje zawieszony w obowiązkach służbowych. Nawiedzają go wspomnienia i otacza pustka. Nie poddaje się i próbuje uporać się z otaczającym go złem. Na terenie szkoły zostaje znalezione ciało nastolatki. O pomoc w rozwikłaniu zagadki śmierci prosi Davida sierżant Summer. Ten angażuje się w śledztwo, a tropy prowadzą do środowiska Travellersów.

Wyborny kryminał z wątkiem obyczajowym. Kontynuacja losów inspektora Redferna i nowe śledztwo, które oplata pajęczyną niewiadomych.

Anna Rozenberg po mistrzowsku, po raz kolejny, kreuje duszną i gęstą, małomiasteczkową atmosferę. Każdy skrywa sekrety, a te pod czujnym i nieustępliwym okiem śledczego wynurzają się. Wokół rozprzestrzenia się zło i otula mrokiem. Łańcuch zdarzeń intryguje. Otoczony bólem samotności i zmaganiem się z chorobą David, mierzy się również z przeszłością, a nowe problemy nawarstwiają się. Pętla niepokoju zacieśnia się coraz bardziej. Bezwzględny Palacz czai się i nie daje o sobie zapomnieć.

Inspektor kroczy swoimi drogami, szukając znaków szczególnych, które doprowadzą go do prawdy. A ta wyłania się niespodziewanie i zaskakuje.

Ciągle czekam na lepszy czas i lepsze życie Davida. Jest nadzieja, że nadejdą.
Czytajcie. Polecam!

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu harde.