Niedoskonali recenzja

Każdy człowiek na świecie ma swoją historię. Jedni mieli i mają szczęśliwe życie, inni musieli walczyć z przeciwnościami losu. Najnowsza powieść Jolanty Kosowskiej „Niedoskonali” opowiada o ludziach, którzy nie mieli usłanego różami dzieciństwa.

Autorka przedstawiła w swojej książce losy czterech osób: Majki, Camili, Davida i Brunona. Z pozoru różnią się całkowicie, mają inne zainteresowania. Każde z nich opowiada swoją, inną od pozostałych historię, jednak łączy ich wiele wspólnego. Cała czwórka ma zranione dusze. Los krzyżuje ich drogi w knajpie z muzyką fado, która znajduje się w jednej z biedniejszych dzielnic Lizbony. Niespodziewana przyjaźń, która rodzi się pomiędzy bohaterami, staje się punktem zwrotnym, najlepszym remedium na to, co w życiu doświadczyli. Jaką przeszłość skrywa Majka, Camila, David, czy Bruno? Tego dowiecie się, gdy sięgniecie po książkę „Niedoskonali”

Powiem szczerze, że zabierając się za tę powieść, nie spodziewałam się tak niesamowitej opowieści. Dostałam historię, przy której nie trudno o uronienie łez: łez szczęścia, ale też smutku, czy poczucia niesprawiedliwości.

Jolanta Kosowska przedstawiła Lizbonę z tej „prawdziwej strony”. Nie taką, jaką się widzi na zdjęciach, czy o jakiej się czyta w przewodnikach, gdzie pokazane są puste, czyste plaże, śliczne, kolorowe, urocze uliczki i budynki, czy ruiny zamków. Autorka zabrała nas w miejsca, gdzie nie zapuszczają się przewodnicy z wycieczkami, udając, że biedniejsze dzielnice nie istnieją. A miejsca, w których na każdym kroku czuć smród stęchlizn, budynki mają lata świetności dawno za sobą, a po zmroku nikt, kto nie musi, nie wychodzi z domu, można znaleźć w każdym mieście. Dzięki autorce pierwszy raz usłyszałam o muzyce fado, która idealnie pasuje do klimatów książki i jej bohaterów.

Co do bohaterów to Jolanta Kosowska wykreowała niesamowicie realne postaci. Każdy z czwórki głównych bohaterów stworzony przez autorkę jest inny, a zarazem podobny do siebie. Każdy z nich jest niedoskonały. Mamy Majkę nauczycielkę z Polski, która zwątpiła w swoje umiejętności i wylądowała w Lizbonie. Camila dziewczyna o unikalnym głosie, talencie muzycznym, która musiała szybko stać się dorosła. Bruno właściciel knajpy w Alfamie (dzielnicy Lizbony), które los nie oszczędził w przeszłości. David – pośrednik nieruchomości, który jak pozostała trójka miał ciężką przeszłość. Całości powieści dopełniają bohaterowie drugoplanowi. Powiem szczerze, że nie za bardzo przypadli mi oni do gustu, ale bez nich książka mogłaby być mdła, stracić to coś, co miała w obecnej formie.

Podsumowując: Jolanta Kosowska stworzyła książkę, w której nie brakuje bólu, tęsknoty, niedowierzania, ale też prawdziwej przyjaźni, czy miłości. Historia głównych bohaterów jest jak wschód słońca, ponieważ kiedy wschodzi, budzi się nadzieja na nowy lepszy dzień. Polecam z całego serca tę powieść, ponieważ pokazuje ona, iż nie można się poddawać, bo nigdy nie wiadomo, co przyniesie nam nowy dzień.