Rozgrywka recenzja

Po dramatycznym zakończeniu książki „Stalker” Magda Stachula powraca z dalszymi losami aspirant Weroniki Herman w powieści „Rozgrywka”

Aspirant Weronika Herman po traumatycznych wydarzeniach postanawia odpocząć psychicznie i fizycznie. Korzysta z propozycji swojego przyjaciela i wraz z synkiem wyjeżdża w ciche i malownicze Kraszczady. Jednak niedane jest jej odpocząć od pracy. W stadninie w Białce, gdzie miał się odbyć pokaz koni czystej krwi arabskiej, znaleziono ciało młodej kobiety. Aspirant Weronika Herman postanowiła pomóc rozwiązać zagadkę zabójstwa. Dlaczego zginęła młoda kobieta? I kto jest zabójcą? Sprawa nie jest łatwa, tym bardziej że goście na pokazie koni to gównie bogaci obcokrajowcy.

Powiem szczerze, że po tak wstrząsającym zakończeniu poprzedniej części spodziewałam się czegoś, co mnie zaskoczy, poruszy we mnie pełną gamę emocji. Niestety tego nie dostałam. Od pierwszych stron książki autorka zaserwowała nam dużo napięcia, jednak bardzo szybko ono opada. Bohaterowie dość szybko przenoszą się do spokojnej i malowniczej miejscowości, gdzie czas płynie inaczej i klimat książki również.

Dużym plusem dla mnie jest to, iż autorka przedstawiała nam nowych bohaterów – aspirant Weronika na czas sprawy została przydzielona do nowej partnerki. Co do samej Weronki Herman to w tej części trochę mnie wkurzała, za bardzo użalała się nad sobą.

Autorka, tak jak w poprzednich częściach, poprowadziła fabułę w taki sposób, iż dość ciężko było zgadnąć, kto stoi za śmiercią młodej kobiety. Gdy już miałam swój typ, Magda Stachula wprowadzała jakiś mowy wątek i już nie byłam pewna, czy na pewno dobrą osobę typowałam na zabójcę. Co do śledztwa wkurzało mnie ciągłe rozważanie, czy to może nie było samobójstwo. Znajdują kobietę z rannymi kłutymi i co kilkadziesiąt stron jest gdybanie, czy może sama sobie ich nie zadała. Jednak pomimo tej rysy w fabule, historia wciąga i chce się poznać jej zakończenie.

Podsumowując po lekturze tego kryminału mam mieszane uczucia. Książka pomimo małych mankamentów jest ciekawa i szybko się ją czyta. Zakończenie nie jest wcale takie oczywiste, jak by się mogło wydawać. Jednak czegoś mi w niej brakowało. Moim zdaniem dwie poprzednie książki: „Gdzie jest Emma?” oraz „Stalker” były lepsze. Jednak tyle ile osób przeczyta te książki, tyle będzie różnych opinii.

Mimo wszystko mam nadzieję, że niedługo wyjdzie kolejna książka z losami aspirant Weroniki Herman, ponieważ nadal jestem ciekawa, jak potoczy się jej życie prywatne oraz zawodowe i liczę na to, że Magda Stachula zaskoczy mnie przy kolejnym spotkaniu.