Mgła recenzja

Kolejna autorka tak zwanej prozy poważnej zdecydowała się na napisanie kryminału. Rzecz dzieje się współcześnie w Warszawie, a zaczyna się od morderstwa młodej kobiety. Fabułę napędza konfrontacja pary śledczych. Marcin Sawicki, glina z długim stażem, brutalny, chamski, choleryk, dostaje do partnerowania Adę Ruchniewicz, przeniesioną z Wrocławia policjantkę z praktyką, która wygląda na osobę zimną, panującą nad emocjami, ale w środku się jej kłębi, ma dziwne sny, i traumy z przeszłości. Ada jest obiektem męskiego szowinizmu na komendzie policji, ale znosi docinki i złośliwości kolegów ze stoickim spokojem. Poza tym polega na intuicji, co bardzo denerwuje Sawickiego, który domaga się rozwiązań i wyjaśnień prostych i nieprzekombinowanych. Zresztą Sawickiego wszystko denerwuje, to facet w stanie permanentnej wściekłości.

Współpraca tej niedobranej pary od początku zgrzyta, nie układa się. Ciekawsza się mi tu wydaje postać Sawickiego, to glina, którego trudno polubić za jego chamstwo i brutalność, ale ciekawy człowiek. Poza tym policjanci przedstawieni są przez Malanowską całkiem niepięknie: wulgarne chamy, brutale, pijacy, rasiści, zdaje się, że to obrazek niedaleki od rzeczywistości.

Zamordowana kobieta pomagała uchodźcom z Kaukazu, problem owych uchodźców, a zwłaszcza stosunek do nich naszych rodaków tworzy ciekawy wątek społeczny książki, szkoda, że nie pogłębiony. Mamy też ciekawy wątek sekt powiązanych z kościołem katolickim, dzieje się.

Trochę to za długie, rytm się rwie czasami, ale czyta się nieźle. Mówi się, że kryminał ujawnia umiejętności warsztatowe pisarza, myślę, że pani Malanowska zdała ten egzamin całkiem dobrze. Z zainteresowaniem przeczytam kolejny tom przygód Ady Ruchniewicz i Marcina Sawickiego.

Jakiś czas temu pani Malanowska publicznie poskarżyła się, używając słów niecenzuralnych, że za mało dostaje pieniędzy za swoje pisane w pocie czoła książki; jej wypowiedź narobiła sporo szumu. Mam nadzieję, że po tym kryminale wyszła na finansową prostą, czego jej serdecznie życzę.