Kresowa opowieść. Nadia recenzja

Zachęcona opiniami czytelników 1 i 2 części „Kresowej opowieści” z ciekawością sięgnęłam po „Nadię”  Edwarda Łysiaka  . Seria ta porusza temat skomplikowanych stosunków polsko-ukraińskich w okresie wojennym i ich konsekwencji. Takimi właśnie sprawami zajmuje się inspektor Pilarski, który popada w problemy zdrowotne. Dowiaduje się ,że ma raka i postanawia wyruszyć w być może ostatnią podróż swojego życia. Zbieg okoliczności sprawia, że na partnerkę swoich wojaży wybiera Nadię. Podczas wyprawy okazuje się, że są śledzeni , a ich życiu zagraża niebezpieczeństwo …

Wszystko zaczyna się komplikować, pojawiają się wątki poboczne, które nie do końca zrozumiałam. Są one trochę pogmatwane i niewiele istotnych rzeczy wnoszą do fabuły. O ile początek książki wyglądał obiecująco, to potem było coraz gorzej. Styl autora jest nieco toporny, chropowaty, a sama lektura niezbyt wciągająca. Wokół inspektora jest wiele kobiet i większość tych relacji ma podłoże seksualne. Fragmenty z jego pobytu w szpitalu ze szczegółową analizą chorób policjanta i jego współtowarzyszy działają na czytelnika dołująco i nie do końca pojmuję ich rolę. A koniec jest zaskakująco dziwny, co tylko potwierdza moje mieszane odczucia co do całości powieści.

Być może bohaterowie nie wzbudzili mojej sympatii, ponieważ nie przeczytałam wcześniejszych części. Nie zmienia to jednak faktu, że książka nie porywa, nie budzi głębszych emocji, czegoś jej po prostu brak. Pomysł był fajny, ale po drodze coś się zagubiło. Nie zrażam się jednak i sięgnę po pierwsze części „Kresowej opowieści”, może błędem było rozpoczęcie tej przygodny od końca.

Za możliwość zrecenzowania książki dziękuję portalowi nakanapie.pl