Kresowa opowieść. Nadia

"Emigracja powinna być wyrzutem sumienia ojczyzny, która nie potrafiła stać się dla swoich obywateli wystarczająco atrakcyjnym miejscem do życia". (str.11)

Trzecia i ostatnia część powieści zdecydowanie najsłabsza i odstająca od poprzednich, do napisania której zainspirowała Autora rozmowa z byłym policjantem, jednym z bohaterów części drugiej i jego historia.
Traumatyczne przeżycia z pobytu na Ukrainie, gdzie cudem uniknął śmierci, wywołanie międzynarodowego skandalu, rozstanie z partnerką, z którą planował przyszłość, wiadomość o śmiertelnej chorobie, to wszystko spowodowało, iż zapragnął samotności i odpoczynku. Wyjeżdża na mazurską wieś, gdzie spotyka pokrewną duszę, równie zranioną jak jego. Lecz z kobietami nie było mu po drodze. Przy pięknych kobietach tracił swój instynkt samozachowawczy i przestawał być sobą, poddając się manipulacji.
W dalszym ciągu prowadzi śledztwo w sprawie śmierci potomków głównego bohatera, którzy zginęli w niewyjaśnionych okolicznościach, a ślady prowadzą do Ukraińców.
Udajemy się w podróż do Włoch i Chorwacji i razem z bohaterem zwiedzamy najpiękniejsze ich zakątki. Lecz radość z odkrywania nowych, nieznanych jeszcze miejsc wkrótce zostaje zakłócona.
Na swojej drodze spotyka wielu ludzi, których losy związane były z Zachodnią Ukrainą. Wysłuchuje ich przerażających historii. Jedni pogodzili się z okrutną przeszłością i żyli swoim życiem, inni pragnęli zemsty i tylko niej, zemsty na oprawcach, którzy ich bliskim zg...