Śleboda recenzja

Zmęczona życiem doktorantka z Krakowa, celem zażycia odpoczynku od miejskiego zgiełku, wybiera się w odwiedziny do dawno niewidzianej rodziny w Murzasichle (taka wioska turystyczna w górach, nie wiem czy dobrze odmieniłem) i podczas jednej z górskich wycieczek odnajduje na szlaku trupa lekko podgryzionego przez głodnego tatrzańskiego misia. Czy miś miał jakiś motyw? A może winien on jest tylko zbezczeszczania zwłok, natomiast prawdziwy morderca grasuje na wolności? Szybko okazuje się, że sprawę będzie prowadził policjant, dawna sympatia naszej doktorantki, a o sprawie psim swędem dowiaduje się dziennikarz z krakowskiego brukowca, który w całej sprawie dopatruje się świetnego tematu na sezon ogórkowy. Tak w skrócie wygląda początek fabuły. Powielam oficjalny opis jedynie po to, żeby wydłużyć opinię, bo tak naprawdę:

I na tym można by właściwie poprzestać ale, że mam akurat czas i nastrój, to podzielę się kilkoma spostrzeżeniami (co mi tam, nie ma co się oszukiwać: tak mało kto doczyta choćby do tego miejsca). Anna Serafin, bo tak nazywa się nasza doktorantka, na początku strasznie irytuje - typowa sierota życiowa, niezrozumiana przez świat, której wszystko przeszkadza, a do tego słabo pije, co jak wiadomo, wśród górali nie może być dobrze przyjęte (a ona głupia dziwi się, że nie traktują jej jak swojej). Chodzi więc ta Anka po górach i marudzi: że kiedyś to były czasy, że po górach się w glanach chodziło i jeansach (chociaż sama nie była tu dziesięć lat - daleko ma z Krakowa - żałosne), a teraz to wszyscy tylko keczua z dekatlonu i w ogóle, że górale nie chcą już umierać z głodu, ale zarabiają na turystach oferując im kompleksowe usługi góralskie zamiast owce pasać  i śmierdzieć dymem i wędzonym oscypkiem i całe szczęście, że ... 

Wraz z zagłębianiem się w historię, prowadzeni przez naszą cierpiętnicą (nieco rozruszaną przez dziennikarza i policjanta), poznajemy miejscowe układy i układziki - podhalańskie who is who, do tego dochodzi szczypta historii regionu, trafiają się też wątki obyczajowo - romantyczne (ja tam akurat fanem nie jestem, ale na pewno dodały głębi fabule) i społeczne według najlepszych skandynawskich wzorców (żadne tam etno) i mamy książkę, od której nie można się oderwać. Dodajmy do tego dobre pióra autorów i ciekawy pomysł z trójką głównych bohaterów (tak bo jest jeszcze dziennikarz padlinożerca i policjant dawna miłość Anki - cała trójka fajne ze sobą kontrastuje - jak róż na czarnym), z których każdy prezentuje inną postawę życiową i mamy naprawdę świetną lekturę. 

Przez zakończenie. Nie podobało mi się, bo jakieś takie szybkie i jakby ledwie rozpisane, trochę na odwal, nie zmienia to jednak faktu, że w przeciwieństwie do stolicy polskich Tatr "Śleboda" oferuje konsumentowi kultury popularnej, naprawdę solidną rozrywkę dobrej jakości - żadna tam literacka wieś czy góralska muzyka.