Mroczny Rewers recenzja





Czternastego lutego mężczyzna ginie w wypadku drogowym. Nikt jednak tego nie widzi, a na ciele ofiary brakuje śladów zderzenia z samochodem. Pijany sprawca twierdzi natomiast, że na drogę wbiegł anioł. Śledztwo dostaje Hank Zaborski – policyjny detektyw, który słynie z rozwiązywania spraw, z którymi nikt inny nie może sobie poradzić. Odkrywa on, że wszystko w jakiś przedziwny sposób powiązane jest z jego pierwszym poważnym śledztwem. Może nawet to on jest celem i ktoś zwyczajnie się nim bawi? Nic do siebie nie pasuje, a w toku pracy pojawiają się tajemnice, które wprowadzają w życie detektywa zamęt.

🍃

Na okładce napisane jest, że do czynienia mamy z thrillerem, ale to tak potężne niedopowiedzenie, że mam ochotę się zaśmiać. Piotr Ander zdaje się bawić gatunkami, które dobrze znamy i tworzy coś nowego. Coś, z czym jeszcze nie zdarzyło mi się spotkać w takiej formie. Mamy tutaj elementy kryminału i thrillera, a do tego dochodzą wątki paranormalne. Tworzy to mieszankę, która może uzależnić. Ale magia tego połączenia tkwi w stylu autora. To jak operuje on piórem... Brak mi słów! Początek książki a jej koniec pokazuje olbrzymi progres. Odniosłam wrażenie, że Piotr Ander utonął w wykreowanym przez siebie świecie i po prostu dryfował na granicy dwóch wymiarów. Co prawda sprawiło to, że tempo akcji było nierówne, a klimat niespodziewanie uległ zmianie, ale przymykam na to oko, jako że mamy do czynienia z debiutem. I to jakim debiutem! Aż mam ochotę śledzić poczynania autora, by żadna kolejna książka nie umknęła mojej uwadze.
„Mroczny rewers” to opowieść mężczyzn. To oni są w centrum wydarzeń, to oni odnoszą sukcesy, to oni czerpią z życia jak najwięcej. Kobiety jedynie stoją u ich boku jako kochanki, żony lub nikt ważny. I początkowo właśnie tak ma się sprawa, a potem pojawia się bohaterka, która niszczy tę hierarchię. Która wskakuje na samą górę i zdaje się, że nikogo nie ma już wyżej.
„Mroczny rewers” to opowieść o przeszłości, która podąża za nami krok w krok. Która nie daje spać po nocach, która nie pozwala o sobie zapomnieć. To opowieść o władzy – pozornej władzy ludzi i absolutnej władzy śmierci. To opowieść o przemijaniu i nieuchronności losu. O tym, jak mali są ludzie w zetknięciu z końcem.
Książka ta nie jest bez wad, ale robi wrażenie. Potknięcia są na tyle małe, że podczas czytania nie skupiłam na nich uwagi, a całość pozostawiła po sobie tak wiele, że aż nie wiem, jak przestać o niej myśleć. Godziny od przeczytania ostatnich zdań mijają, a ja w głowie wciąż mam słowa wypowiedziane przez bohaterów. Wciąż towarzyszą mi ich przemyślenia i są one tak wyraźne! Nie wiedzieć kiedy „Mroczny rewers” stał się utworem filozoficznym, który sięga do głębi duszy i wygodnie się tam mości. Były fragmenty, które czytałam po kilka razy, bo zdały mi się tak ważne lub tak pięknie napisane. Nie mogę o nich ot tak zapomnieć. Uwielbiam, naprawdę uwielbiam, gdy powieść zostawia mnie w takim stanie.

Za książkę dziękuję wydawnictwu Novaeres.

🍃

„Przeszłość ma to do siebie, że prędzej czy później staje się rojem duchów.”