Magiczne miejsce recenzja

Ostatnio, co druga książka „dla kobiet” tworzona jest według schematu: on/ona wykończony pracą/rozpadem związku/jednym i drugim, postanawia opuścić miasto i osiedlić się na prowincji/wsi odnajdując tam sens życia, otwierając hotel/agroturystykę/pole namiotowe, w zależności od stanu finansów, poznaje nową miłość w osobie lokalnego lekarza/weterynarza/ostatecznie nauczyciela i żyje długo i szczęśliwie.
Agnieszka Krawczyk również bazuje na tym wzorcu; Witold wypalony pracą ministerialną, całkiem przypadkiem kupuje w ciemno zrujnowany pałac z przyległościami, gdzieś na dalekiej wsi. Pewnego dnia bierze zaległy urlop i jedzie zbadać stan posiadania, oraz dopilnować remontu swojej siedziby.
To co wyróżnia tę książkę spośród dziesiątek podobnym to świetni bohaterowie, oraz poczucie humoru bijące z każdej linijki tekstu. Zarówno głowni bohaterowie, jak i drugoplanowi są świetnie zarysowani, pełni życia, zalet i wad, oryginały z nietypowymi zainteresowaniami. W Idzie rządzi młoda, operatywna pani sołtys Mila (prywatnie zainteresowana astronomią), o morale mieszkańców dba pop (zafascynowany prasłowiańskimi obrzędami), a o stan wiedzy i umysłu dbają nauczyciele, których pasją jest gotowanie oraz historia pasjansa. To tylko kilkoro z mieszkańców, pozostali są niemniej interesujący.
Akcja książki toczy się równym niespiesznym rytmem, prowadzącym do pozytywnego zakończenia. Śledzimy poczynania Witolda, który wciągając się w remont pałacu, zapoznaje się z jego tajemniczą historią i daje się porwać poszukiwaniom świętego Graala. Nie zabraknie, a jakże, historii miłosnej, ale takiej ciepłej, opartej na przyjaźni i zrozumieniu.
Książka Agnieszki Krawczyk, jest ciepła, zabawną bajką, gdzie wszyscy żyją w przyjaźni i szacunku do siebie a każda historia ma pozytywne zakończenie.
Proszę się nie zniechęcać okładką, książka jest warta przeczytanie.

Moja ocena 5/6