Heartstopper. Tom 2 recenzja

Od momentu, gdy miałam okazję przeczytać tom pierwszy historii Nicka i Charliego, minęło już trochę czasu. Ta pierwsza część sprawiła, że po moim serduszku rozlało się ciepło, a zauroczenie tą dwójką tylko wzrosło (bo uwaga: wcześniej przeczytałam pierwszy i drugi tom po angielsku). Kiedy wyszedł tom drugi, postanowiłam go sobie czym prędzej zamówić - chciałam zdążyć przed wyczerpaniem się całego nakładu. Czy kontynuacja również mnie w sobie rozkochała?

Nick i Charlie chodzą do tej samej szkoły, z tą tylko różnicą, Charlie jest klasę wyżej. Ich przyjaźń rozwija się w spokojnym tempie, jednak kiedy do głosu dochodzą inne, mocniejsze uczucia, sytuacja zaczyna się nieco komplikować. Nick wie, że Charlie jest zdecydowanie heteroseksualny, więc świadomość tego, co zrobił, jeszcze bardziej go przygniata. Czy mimo wszystko jest szansa na naprawę tej relacji? Czy przyjaźń chłopaków będzie w stanie przetrwać nawet najtrudniejsze chwile?

Książka ta trafiła w moje ręce w idealnym czasie. Styczeń był dla mnie dość ciężkim miesiącem, a historia Nick i Charliego stanowiła dla mnie taki mały promień słońca, który mnie rozgrzał i zdecydowanie poprawił humor. Oczywiście, lektura tej pozycji zajęła mi niewiele czasu (taki już urok powieści graficznych), ale pozostawiła po sobie naprawdę wiele pozytywnych odczuć.

Nicka i Charliego nie muszę chyba przedstawiać po raz kolejny. Główni bohaterowie serii Heartstopper to absolutne słodziaki (czy zabrzmiałam dość dziwnie? No cóż, trudno) i nie piszę tego tylko i wyłącznie ze względu na moją fascynację ich historią. Po prostu uważam ich za bardzo dobrze wykreowane postaci, które z pewnością trafiają w niejedno czytelnicze serce. Co ciekawe, w tej pozycji było o wiele więcej rozterek i przemyśleń Charliego – co zdecydowanie pozwoliło poznać go lepiej.

Alice Oseman poruszyła tutaj wątek poszukiwania siebie i odkrywanie swojej własnej tożsamości i orientacji seksualnej. Jest to bardzo ważna kwestia, choć nie każdy musi chcieć to odkrywać. W przypadku tej pozycji jeden z bohaterów po prostu poczuł potrzebę określenia siebie i robił to w swoim własnym tempie. Wątek ten mnie poruszył i zdecydowanie trafił w moje czytelnicze serce. Uważam, że autorka przedstawiła go bardzo dobrze i nawet śmiem stwierdzić, że może okazać się on pomocny dla wielu ludzi, którzy borykają się z podobnym problemem.

Heartstopper. Tom 2 okazał się świetnym wyborem na męczący dzień, ponieważ poprawił mi humor, wywołał uśmiech na twarzy oraz uprzyjemnił mijający czas. Jeśli napiszę, że będę chciała wrócić do tego tomu w przyszłości, nie skłamię - naprawdę czuję, że będzie to jedna z tych pozycji, do których się wraca i które uważa się za swoje “comfort book”. Jeżeli lubicie powieści graficzne lub po prostu historie urocze, zabawne i zdecydowanie rozgrzewające serducho – z całą stanowczością mogę polecić Wam ten tytuł.