Grzechy mojej siostry recenzja

Rita i Lila. Dwie siostry uwięzione w piekle, za zamkniętymi drzwiami domu rodzinnego. Od którego jedyną ucieczką wydaje się tylko wyjście za mąż i pozostawienie daleko za sobą koszmarnych wspomnień.

Jednak kiedy Rita zdaje sobie sprawę, że powiela dobrze jej znane z dzieciństwa schematy, może być już za późno.. Wtedy na progu jej domu, po latach nieobecności staje Lila i prosi o pomoc. O pomoc w popełnieniu morderstwa..
Czy Rita zdecyduje się pomóc siostrze, kiedy ciągle ma do niej żal, że ta kiedyś porzuciła ją bez słowa, zostawiając samą w pułapce bez wyjścia?
Więcej nie mogę zdradzić, żeby nie odbierać wam przyjemności czytania.
Książka wciąga od pierwszych stron, pomimo dość ciężkich w odbiorze niektórych scen. Zaskakuje i stawia przed czytelnikiem pytania, na które musimy odpowiedzieć.

Czy można uciec od traumatycznych przeżyć, schronić się przed nimi i nie dać im dojść do głosu? W jaki sposób krzywdy, których doznajemy w dzieciństwie definiują nas w dorosłości? Jak żyć z piętnem odciśniętym w psychice już na zawsze? Do czego jesteśmy w stanie się posunąć, aby przetrwać?

„Grzechy mojej siostry” to literacki debiut Olgi Kruk. Jest to mroczny thriller psychologiczny, zawierający to, co każdy dobry thriller zawierać powinien- rosnące napięcie, atmosferę grozy, intrygującą zagadkę. Dobrze skonstruowany, akcja powoli nabiera tempa, autorka prowadzi nas krok za krokiem do rozwiązania zagadki, a finał jest naprawdę zaskakujący.

Ale trzeba wspomnieć o czymś jeszcze. To nie jest łatwa w odbiorze książka i myślę, że nie dla mocno wrażliwych czytelników.

Jest to również bowiem obraz ogromnej, przerażającej, doznanej krzywdy, która kładzie się czarnym mrokiem na całym późniejszym życiu niewinnej ofiary. Obraz porażającego zła, które przybiera twarz bliskiej osoby, oraz bolesnej obojętności w miejscu, gdzie powinny znaleźć się miłość i wsparcie. Wstrząsająca historia próby podjęcia walki o życie, które już na samym początku zostało umniejszone i tak bardzo zdeptane. Nie jest to zatem lekka i przyjemna lektura, którą zapomina się zaraz po skończeniu, ale myślę, że warto ją przeczytać.