Grzechy mojej siostry recenzja

Ta książka cholernie boli!
Jest pełna niewyobrażalnego cierpienia!
Nieznośnie wrzynały się w moją duszę kawałki mojego popękanego serca!

W tej opowieści poznałem Ritę, której życie było klatką: "Moje życie było klatką, celą pogrążoną w wiecznej ciemności, z maleńkim jedynie promykiem światła wydobywającym się spod zamkniętych drzwi, który dawał mi nadzieję na kolejny dzień. Przeżyty bez strachu i oglądania się za siebie. Bez drżenia rąk i nieprzespanych nocy. A mimo to każdy nowy dzień wyglądał tak samo: drapanie paznokciami w drzwi i płacz za nieosiągalnym światłem". I to ona jest główną bohaterką tej debiutanckiej powieści Autorki.

Rita opowiedziała mi bardzo intymnie i osobiście swoją historię. Z każdą przeczytaną stroną coraz bardziej wnikałem w jej życie – mroczne, gęste, pełne cierpienia... Wpuściła mnie do swojego życia za co bardzo jej dziękuję.

Nieczęsto zdarza mi się tak sensualnie odczuwać czytaną historię. Tutaj nie dało się inaczej. Przemoc domowa, molestowanie seksualne, ból fizyczny i psychiczny – to wszystko stało się moim doświadczeniem, czułem to całym sobą – piekła mnie skóra, krwawiły dziąsła, bolała głowa. Czułem się bezradny w świetle dramatu jakiego doświadczyła. To zabierało mi energię i chęć do istnienia. A mimo to brnąłem dalej, bo wierzyłem, że te tragiczne doświadczenia nie mogą trwać wiecznie, że przecież gdzieś tam musi wreszcie pojawić się tak bardzo przez nią wyczekiwane światło. Czy się pojawiło?

Zapraszam Cię do czytelniczej zadumy z tą książką. Pani Olga przygotowała thiller psychologiczny, który trzymał mnie w ogromnym napięciu od początku do końca. W pewnym momencie czułem, że sięgam już kompletnego emocjonalnego dna, "że osuwam się w czarną, bezdenną otchłań, gdzie krew zmienia się w smołę, a oczy zasnuwa bielmo. A ja tonę, bo moje ciało jest tak drętwe i ciężkie, że nie jestem w stanie zaczerpnąć powietrza".

Cała historia jest świetnie napisana. Daje się ją poczuć, stać się jednym z bohaterów, który towarzyszy Ricie i który razem z nią cierpi... To historia, która pozwala doświadczyć ciszy – ciszy wypełnionej niewiarygodnym cierpieniem oraz bólem, który rozłupuje czaszkę. To historia o zniszczonym człowieku, o poddaniu się, o milczeniu... moim, twoim, ich...

Moje odczucia po lekturze tej książki najlepiej opisuje ten oto fragment: "Nie jestem w stanie opisać uczucia, które ogarnia mnie od stóp do głów, Pewnie dlatego, że jest mieszanką skrajnych obrazów i przeciwstawnych sił, które mną szarpią. To, co teraz czuję, to tysiące emocji, z których nie jestem w stanie wychwycić jednej wiodącej". Niesamowicie realistyczna opowieść. Polecam! Czytajcie!