Kolekcjoner oczu recenzja

 "Teraz wiecie: opowieść człowieka, któremu łzy jak krople krwi stają w oczach- opowieść człowieka przyciskającego do siebie zwinięty kłębek ludzkiego mięsa, które jeszcze przed kilkoma minutami oddychało, kochało i żyło- ta opowieść, którą właśnie przeczytaliście nie jest książką. Ona jest moim losem. Moim życiem".

Bawi się w najstarszą dziecięcą zabawę świata, w chowanego.
Bawi się tobą, ukrywając twoje dzieci.
Bawi się twoją żoną, zabijając ją wcześniej.
Bawi się czasem, bo daje ci tylko 45 godzin.

Mówią o nim KOLEKCJONER OCZU. Uprowadza dzieci, daje ultimatum, a gdy jest już po wszystkim wydłubuje lewe oko. Dlaczego?
Kim jest bezwzględny morderca, dla którego nie ma szczęśliwych zakończeń?

"....Ponieważ człowiek, który w szczytowym punkcie swoich męczarni musiał zrozumieć, że umieranie się dopiero zaczęło- tym człowiekiem jestem ja."

Alexander Zorbach, były negocjator policyjny obecnie dziennikarz śledczy, na własny rachunek prowadzi śledztwo. Wszystkie tropy prowadzą donikąd. Aż pewnego dnia, zgłasza się do Zorbacha tajemniczy świadek- Alina Gregoriev. Alina jest niewidoma i twierdzi, że ma wizje, które mogą naprowadzić na ślad mordercy.

Sebastian Fitzek udowodnił, że potrafi budować napięcie, nawet w chwili, kiedy czytelnik może się nastawić na typowy happy-end.
Książka zawiera wszystko w sobie, co powinna zawierać świetna książka, czyli: wyścig z czasem, akcja, zakończenie, które może wielu zszokować.
Przeżycia opisywane z różnych punktów widzenia bohaterów, które scalając wszystkie relacje dają pełny obraz drastycznych wydarzeń.
Niestety czym mnie zawiódł autor, to na pewno tym, że odgadnięcie sprawcy było dziecinnie proste. Przecież Fitzek dał nam tak wiele oczywistych wskazówek, że trzeba było nie chcieć dostrzec prostej prawdy, żeby domyślić się kim był tajemniczy Kolekcjoner Oczu.
Z resztą ta cała zabawa z wizjami tej irytującej Aliny, też mi nie przypadła do gustu. Nie wierzę w takie rzeczy, dlatego długo nie mogłam się pogodzić z tym, że autor umieścił w swojej powieści coś tak absurdalnego.
W zestawieniu przy innych publikacjach Fiztka, ta książka nie wypada najlepiej, ale za to daje czytelnikowi sporo rozrywki.