Głusza recenzja

Lęk przed ciemnością. Lęk przed dzikością. Lęk przed śmiercią. Strach przed nieznanym. Niekompletne rozumienie ziemi, która jest życiem, dzikością, ciemnością, śmiercią. Drżymy na myśl, że nie znajdziemy sposobu, by wszystko wiedzieć. Strach sam siebie karmi w miarę postępu niszczenia. Kiedy zaznajemy ciemności, tracimy zdolność widzenia i czujemy się niepewnie. Niszczymy ciemność za pomocą światła. Doświadczamy dzikości, bo śnimy poplątane idee o tym, jacy to różni jesteśmy i niezależni. Uczestniczymy w procesie niszczenia budując drogi, wznosząc budowle, hałasując, wycinając lasy. Doświadczamy śmierci i nie możemy zrozumieć, że nie jest końcem życia, lecz jego kontynuacją.

Zło nie jest podstawowym wymiarem ludzkiego istnienia. Jednak stale się w nim przejawia, stając się trwałym horyzontem ludzkich przeżyć i doświadczeń.

Tom wraz z nastoletnią córką Frankie chce spędzić beztroski czas w nowo powstałym ośrodku Płytkie Zdroje. Przytulne domki w leśnej głuszy przyciągają ciszą i spokojem, dając ukojenie. Jednak historia tego miejsca i wydarzenia sprzed dwudziestu lat zaburzą wakacyjne chwile i przyprawią o dreszcze. W okolicznych lasach, jeśli wierzyć plotkom, czają się demony. Zapowiadają się wakacje pełne wrażeń.

Niezwykle mroczny thriller, łączący elementy horroru i grozy. Od początku czujemy atmosferę niepokoju, która wisi gdzieś w powietrzu i przeraża. Czekamy, aż wyłoni się zza leśnych drzew i zaskoczy. I to zaskoczenie i napięcie jest umiejętnie dozowane przez autora.
Niewyjaśnione tajemnice przeszłości otulą nas, by wyzwolić się z objęć i ukazać prawdę sprzed lat. Tutejsi mieszkańcy zaskoczą nas swoją wrogością, a złowieszcze dźwięki, które niosą się echem po okolicy, ostrzegają przed złem.

Klimatyczna opowieść, pełna upiornych zdarzeń i zagrożeń. Znikające przedmioty, zjawiska paranormalne, martwe zwierzęta, nieokreślone dźwięki i inne wydarzenia, na które nie ma wytłumaczenia. Do tego wciągająca intryga.

Dałam się porwać tej skomplikowanej sieci sekretów i Wam również polecam.

Zło na całym świecie wychodzi na jaw tylko dzięki ludziom. Nie stanowi pozytywnej siły, ale jest bezsilnością, a przyroda nie jest świadoma faktu, że sięga po śmierć.