W głąb recenzja

Rodzinny dom...
skrywa sekrety i niedoskonałości. Ludzkie słabości, zachcianki, oczekiwania, żale, złość, tragedie. Ściany czasem są tylko jedynym świadkiem krzyku rozpaczy, emocji, pragnień. Jeśli myślisz, że wiesz wszystko o swoich bliskich to bardzo się mylisz. Każdy skrywa jakąś tajemnicę, milcząco poszukując drogi do spełnienia. Najgorsze okazuje się to co niewidzialne dla oczu. Życie złudzeniami staje się niebezpieczne. Trzeba spojrzeć w głąb przepaści swoich myśli i stanąć twarzą w twarz z mrokiem nieznanego.

W szpitalu psychiatrycznym dochodzi do morderstwa. Zostaje oskarżona jedna z pacjentek, która nie pamięta nic z zaistniałego zdarzenia, a w ręku ma narzędzie zbrodni. Problemy psychiczne są jedynym dowodem winy. Detektyw Sobański próbuje odkryć prawdę, która skrywa się za drzwiami placówki. Miejsce, które miało dać schronienie i nadzieją na wyleczenie okazuje się siedliskiem zła. Dokonana zbrodnia odbiera głos ofiarom i świadkom.

Piąty tom serii z Jakubem Sobieskim. Powieść kryminalna przepełniona złem i emocjami.
Katarzyna Bonda prowadzi nas dusznymi i ciemnymi korytarzami szpitala psychiatrycznego, pełnego zagrożenia i niepokoju. Ukazuje portrety rodzin zagubionych w gąszczu życiowej codzienności. Studium obojętności uśpionej w zaciszu domowego ogniska i wreszcie obraz psychiatrii dziecięcej w Polsce. Trudna rzeczywistość młodych ludzi. Nieudolność systemu, nadużycia, brak specjalistycznej kadry i miejsc w placówkach dla młodzieży w kryzysie. Kłamstwa, manipulacje i ukrywanie faktów.

To nie tylko wykreowana fikcja literacka, to rzeczywistość, w której znajduje się wiele rodzin. Desperacja przeplata się z nadzieją.

Wołanie o pomoc i walka z emocjami. Rodzice zajęci sobą, stawiający wymagania, goniący za pieniędzmi i karierą. Dzieci przejmują odpowiedzialność za ich czyny. Nie radzą sobie z życiem, wpadają w sidła nałogów. Dopada ich kryzys psychiczny, co w konsekwencji prowadzi do nieudanych prób samobójczych, samookaleczeń. Często to wrażliwe, delikatne dzieciaki pragnące tylko uwagi. Przeżyte traumy odciskają piętno. W konsekwencji uciekają w swój świat.
Przed Sobieskim lawina prawdy, która zdziera coraz więcej zasłon, odsłaniając to co głęboko przykryte grubą warstwą rodzinnych kłamstw. Złość zamknięta w szczelnym kokonie niewyrażonej niemocy i gniewu, przeplatanych narastającym poczuciem niezrozumienia i żalu.

Trzeba odrzucić nieprawdę. Zamknąć drzwi. Na zawsze.

Polecam bardzo. Czytajcie!