Osada recenzja

"Osadę" Michała Śmielaka wysłuchałam w formie audiobooka we wspaniałej interpretacji Janusza Zadury i myślę, że to znacznie wpływa na moją ostateczną ocenę powieści, która świetnie się rozpoczyna. Dalej mamy ciekawy i wciągający czytelnika tok zdarzeń, by doznać rozczarowania po przeczytaniu ostatnich stron. Przynajmniej ja miałam takie odczucia. Czyżby autorowi zabrakło pomysłu na zakończenie? Mnie rozwiązanie sprawy nie usatysfakcjonowało.

Powieść jest ciekawie skonstruowana, a pomysł z Archiwum X i powrotem do nierozwiązanej przed laty sprawy, mimo że wielokrotnie przerabiany przez pisarzy, zawsze wzbudza zainteresowanie. Im bardziej tajemnicza zbrodnia, tym ciekawiej, a jeśli doda się do tego moce nadprzyrodzone to robi się straszniej. Czy w "Osadzie" to, co wyło, również zabijało? Kto czytał ten wie, kto nie czytał - nie zamierzam spojlerować. Napiszę jedynie, że prawda okazała się zaskakująca. Autor umiejętnie nas zwodzi, kilka razy musiałam zmienić zdanie typując mordercę, a scena w stodole starego Brysia, gdy wreszcie poznajemy, kto stoi za zbrodniami, zaskoczyła mnie. I to jest na plus w powieści. Tu powinien być koniec, czytelnik tak zostawiony poczułby ogromny niedosyt. To, co się wydarzyło później, gdy po latach trójka mężczyzn wróciła na miejsce zbrodni z 1978 roku, wydaje mi się naciągane. Rozumiem, że trzeba było się pozbyć nie tyle, co świadków, ale tych, którzy byli zbyt blisko odkrycia prawdy, ale żeby wpaść na taki pomysł? To moim zdaniem nieco psuje tę powieść.

W "Osadzie" podobają mi się dialogi. Są ciekawe, bez zbędnego przynudzania, budują napięcie i wzbudzają ciekawość czytelnika. Opisy również są plastyczne i działające na wyobraźnię, a zasypane śniegiem, odcięte od reszty świata miejsce akcji oraz noc, jako czas rozgrywania się większości wydarzeń sprzyjają atmosferze grozy, strachu i jakiejś czarnej, nieodgadnionej tajemnicy. Najbardziej interesującą i najlepiej skonstruowaną postacią w powieści jest Jan Ryś. Jest on, niestety, również współautorem wspomnianego już niesatysfakcjonującego mnie zakończenia.

Michał Śmielak pisząc "Osadę" nie tylko przekazał nam ciekawą, budzącą przerażenie historię, ale również prawdę, że zło drzemie w każdym z nas i tylko czeka aż przyjdzie Mara i go obudzi. Bywa, że jedna popełniona zbrodnia pociąga za sobą kolejną i bywa, że mordercą staje się ktoś inny. Zło czai się bowiem w każdym z nas...