Osada recenzja

Znacie temat zimy stulecia z '79 roku? Ja tylko z opowieści, bo urodziłam się kilka lat później. Wyobrażam sobie jednak, jak trudne musiało być to dla społeczeństwa starcie w warunkach ówczesnej Polski. A w sytuacji ludzi mieszkających w maleńkich wsiach? Jawiło się to zapewne jako prawdziwy armagedon.

W takich właśnie okolicznościach autor umieszcza akcję powieści. Leżąca u podnóża Karkonoszy osada jest miejscem pochodzenia podporucznika Jana Rysia. Mężczyzna pierwszy raz od wielu lat ma sposobność spędzić święta Bożego Narodzenia w rodzinnych stronach. Niestety planowana sielanka zostaje poważnie zakłócona. Poza intensywnymi jak jeszcze chyba nigdy opadami śniegu, które odcięły wioskę od świata, pojawia się jeszcze jeden, znacznie poważniejszy problem. Jest nim ciało młodej dziewczyny znalezione pośrodku wsi. Czy to słynna Mara z lokalnych opowieści przyszła wraz z mrozem, by zebrać krwawe żniwo? Jeżeli tak, to czy nażarł się swoj ofiarą, czy jak przed laty, będzie mordować aż do czasu, gdy przyjdzi odwilż? Jan Ryś, choć przyjechał do osady prywatnie, czuje się w obowiązku by zadbać o bezpieczeństwo mieszkańców. U jego boku dzielnie stanie Michał, zapatrzony w stryjka milicjanta młody chłopak z osady.
Równolegle spotykamy bohatera w rzeczywistości ponad 40 lat później. Dwóch ambitnych mundurowych zgłasza się do niego, by rozwikłać zalegającą w policyjnych aktach sprawę śmierci w osadzie podczas zimy stulecia. Czy emerytowany milicjant wniesie swoimi wspomnieniami coś nowego do śledztwa?

Autor doskonale naszkicował słowem klimat górskiej osady, z każdą kolejną stroną dokładając napięcia. Sprawnie odmalował portrety psychologiczne bohaterów, czyniąc ich bardzo realnymi i pasującymi do czasów i okoliczności. Muszę przyznać, że zostałam kompletnie wyprowadzona na manowce w kwestii zakończenia. Choć miałam dwa silne typy jeśli chodzi o osobę mordercy, poziom uwikłań i ostateczne odpowiedzi na wyskakujące w trakcie lektury kolejne pytania kompletnie mnie zaskoczyły. Bardzo polecam!