Fejm recenzja

Fejm.
Sława.
Blichtr.
Jesteś na szczycie. Jesteś panem. Sława cię unosi. Daje ci siłę. Moc. Poczucie zachwytu.
A ty maski zakładasz. Chowasz swoje ja, zamykasz swoje wnętrze i stajesz się tym, kim musisz, ale niezupełnie chcesz być. Postacią na arenie życiowej wędrówki. Niekoniecznie szczerą, niekoniecznie prawdziwą.
Płaczesz.
Śmiejesz się.
Denerwujesz.
Emocjami żonglujesz.
Wykorzystujesz je, by się za nimi ukryć. By tylko nie pokazać prawdziwego oblicza.

„ Czy wiesz zatem, kim jesteś? Tak naprawdę, od urodzenia? Bez używania narzędzi, nakładania masek i cudzych butów? ”

„ Fejm ” to opowieść o sławie. Sławie, która może nie być tylko czymś wspaniałym, czymś godnym zazdrości. Sława może do upadku doprowadzić. Do tragedii. Do śmierci. Cena, jaką przychodzi zapłacić za blichtr jest bardzo wysoka. Joanna Opiat - Bojarska stworzyła powieść, która wniosła powiew świeżości do mojego czytelniczego wnętrza. Stosując narrację, która toczy się z perspektywy kilku osób, jak i z perspektywy różnych stron czasowych, uraczyła mnie psychologiczną wędrówką w zakamarki ludzkiej osobowości.

Osobowości, która jak na planie filmowym, staje na scenie życia.
Osobowości, która gra jak najlepszy aktor, by wykorzystać tę umiejętność w swoim celu.
Osobowości, która w końcu tchnięta miłością, jest w stanie maskę aktora zrzucić.
Osobowości, która przepełniona zazdrością, jest w stanie do ostateczności się posunąć.
Osobowości, której prawdziwe wnętrze skrywa się pod skorupą fałszu, kłamstwa i aktorskiej gry.

Jakże angażująca to jest historia. Porywa czytelnika. Zapewnia emocje na wysokim poziomie, a przy tym daje do myślenia. Jaką cenę jesteśmy w stanie zapłacić za sławę? Ile jesteśmy w stanie poświęcić, by być na szczycie? Wreszcie, jak zazdrość omamia, a żądza pieniądza do złego popycha.

Poznanie prawdy o śmierci i lawirowanie między jej zakamarkami podczas czytania „ Fejmu ” było dla mnie czymś ekscytującym. Czymś odświeżającym, czymś, co mogę ze spokojnym sumieniem każdemu fanu thrillera polecić.