Fall in love recenzja

Szczerze mówiąc jestem mocno rozczarowana tą historią. Zdaję sobie sprawę, że to nie jest najlepsze zdanie na rozpoczęcie recenzji jakiejkolwiek książki, jednak po "Fall in love" Mariki Krajniewskiej spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Nastawiłam się na uroczą, romantyczną historię miłosną w pięknym Toruniu, a tutaj dostałam coś zupełnie innego i tej miłości było bardzo mało. Może inaczej. Miłość była, ale nie zrodziła się w sposób typowy dla romansów. Myślę, że bardziej niż romans, jest to powieść obyczajowa i trzeba mieć to na uwadze.
Książka opowiada nam historię Jagody - kobiety, która tkwi w nieszczęśliwym małżeństwie, musi opiekować się małą pasierbicą, z którą niewiele ją łączy, jest zamknięta w sobie i jedyne wytchnienie dają jej prowadzenie konta na Instagramie i występy w teatrze, gdzie komunikuje się z publicznością za pomocą lalek. Z drugiej strony mamy Adama, którego życie także nie było usłane różami. Dzieciństwo spędził w domu dziecka i tak naprawdę był oddawany z rąk do rąk, od jednej rodziny zastępczej, do drugiej, ale w końcu wychodzi na prostą i otwiera swoją własną piekarnię. Gdy ich losy się łączą, wszystkie problemy mogą pęknąć jak bańka mydlana, bo Adam jest wszystkim tym, czego Jagoda potrzebuje.
Adam to cudowny facet! Piszę to z ręką na sercu, bo aż chce się go przytulić i powiedzieć, że wszystko będzie dobrze. Od pierwszej strony zapałałam do niego ciepłymi uczuciami. Jego relacja z postrzelonymi sąsiadkami jest bardzo ciekawa i zabawna. Fragmenty z tą trójką czytało mi się zdecydowanie najlepiej. Co do Jagody, to mam mieszane uczucia. Jej zachowanie było zrozumiałe, bo doświadczała w domu czegoś, od czego trudno się uwolnić, ale momentami miałam ochotę nią potrząsnąć i kazać jej zrobić to, co trzeba. Frustrowała mnie jej niemoc, ale daję tutaj ogromny plus autorce za to jak realnie przedstawiła ten problem.
Nie jest to oczywiście historia zła, tylko po prostu nie dla mnie. Ja jestem miłośniczką przede wszystkim romansu, a tutaj raczej mamy historię Jagody oraz historię Adama, a to co ich połączyło stanowi tylko jakąś maleńką część tej książki i zabrakło mi kilkudziesięciu stron opisujących rozwój ich relacji. Nie zmienia to jednak faktu, że pani Marika pisze bardzo przyjemnie, a ja czytając byłam non stop głodna, bo na samą myśl o pysznościach tworzonych przez Adama ciekła mi ślinka.
Reasumując, jest to jak dla mnie przyjemna powieść obyczajowa, która pokazuje nam trochę uroku i tych dobrych chwil, ale dyskretnie mieszają się one z poważniejszymi tematami. Do przeczytania w jeden wieczór, jedna raczej nie zostanie w mojej głowie na dłużej.