Powiedz, żebym został recenzja

Do sięgnięcia po „Powiedz, żebym został” Hannah Bonam-Young skusił mnie przede wszystkim ciekawy opis i motywy, które uwielbiam.

Mamy tu bowiem:
- delikatne od niechęci do miłości,
- wymuszoną bliskość,
- zakazany związek,
- bohaterów po przejściach, w trudnej sytuacji życiowej,
- found family.

Początkowo miałam ogromny problem ze stylem autorki i w ogóle nie mogłam się wgryźć w przedstawione wydarzenia. Wydawał mi się on trudny w odbiorze i przytłaczały mnie liczne opisy ubioru, wyglądu czy wykonywanych czynności, które nie wnosiły nic konkretnego do przebiegu fabuły. Później było lepiej, ale nadal uważam, że styl jakim jest napisana ta historia, to jej największy minus.

Cała reszta podobała mi się jednak dużo bardziej. Miej więcej od 50 strony wciągnęłam się w fabułę i nie mogłam się od niej oderwać, dopóki nie skończyłam. Autorka porusza tu trudne tematy, jednak przedstawione są one delikatnie, dzięki czemu ta historia jest naprawdę komfortowa i pełna ciepła. Na zmianę uśmiechałam się i mówiłam: „Ooo, jak słodko!”, ale zdarzały się też momenty, gdzie miałam ochotę kimś potrząsnąć.

Fabuła jest ciekawa, ale największym plusem są postacie. Pokochałam całą czwórkę! Chloe i Warren w młodym wieku musieli przejść naprawdę dużo, a jednak zdobyli się na odwagę, żeby walczyć o lepszą przyszłość dla swojego rodzeństwa, gdy dorośli zawiedli. Ich historia jest naprawdę piękna! A w dodatku czuć pomiędzy nimi chemię i od pierwszej sceny ich do siebie ciągnęło, a ja bez problemu potrafiłam uwierzyć w ich uczucie.

Niestety, gdzieś pod koniec akcja odrobinę zgubiła tempo i zrobiło się zbyt słodko i po prostu nudno, a sama końcówka mi tego nie wynagrodziła. Chyba liczyłam na więcej emocji.

Reasumując, jest to przyjemna w odbiorze, spokojna i ciepła historia o odnajdywaniu siebie, miłości i zdobywaniu nowej rodziny, bo nie zawsze najważniejsze są więzy krwi. Dała mi nadzieję na lepsze jutro i wywołała we mnie sporo pozytywnych emocji. Miłośnikom komfortowych historii jak najbardziej polecam.