Nasze ciała, ich pole bitwy. Co wojna robi kobietom recenzja

Wojna przychodzi nagle. Nie pyta o wiek, pochodzenie czy status materialny. Zabiera to, co najważniejsze: zdrowie, rodzinę i poczucie bezpieczeństwa. Niszczy wszystko, co spotka na swej drodze, domy, wsie i całe miasta. Nie oszczędza nikogo, z nikim nie rozmawia. Pozostawia po sobie smutek, gniew, i bezradność. Odbiera, to co najcenniejsze poczucie godności i wolność, której już nigdy się nie odzyska.

Sięgając po książkę "Nasze ciała, ich pole bitwy. Co wojna robi kobietom" wiedziałam, że czeka mnie niełatwa lektura. Zewsząd docierały do mnie głosy, o książce, w której każde przeczytane słowo zapada głęboko w pamięć. I nie były to słowa wypowiedziane na wyrost, czy rzucone gdzieś na wiatr. Ta książka boli, a każda historia powoduje uczucie ogromnego cierpienia. Wiele już przeczytałam, przy kilku książkach musiałam wziąć głęboki oddech, ale jeszcze nigdy nie odkładałam lektury z obawy przed kolejnym rozdziałem.

Każda historia wywołuje głęboką ranę w sercu, która nigdy już się nie zabliźni. Na zawsze pozostanie otwarta. Bo czy można zapomnieć historie nastolatki, która wielokrotnie została sprzedana jak jakaś rzecz? Czy można zapomnieć o dramacie gwałconych niemowlaków, których narządy wypływały poza ciało? Czy można o masakrze w Rwandzie, czy Srebrenicy?

Nasze ciała, ich pole bitwy, to tytuł, który, choć nie chcę tego powiedzieć, ale trafnie obrazuje, to co znajdziemy w środku. Kobieta w czasie wojny stanowi niejako mapę, na której dwa zwaśnione plemiona czy grupy toczą bitwę. Często nie za pomocą broni, czy niebezpiecznych narzędzi, ale często z użyciem własnego ciała, gestów czy słów. W najokrutniejszy i najbardziej obrzydliwy sposób, jaki można sobie wyobrazić.

Czytając, nieraz w mojej głowie kołatała myśli: dlaczego? Dlaczego ktoś w imię wyimaginowanych zasad, czy rytuałów dopuszcza się takich rzeczy. I po przeczytaniu ostatniego słowa mogę powiedzieć tylko: nie wiem. Nie wiem, czemu człowiek jest tak okrutny. Pewnie nigdy na to pytanie nie znajdę odpowiedzi.

Nasze ciała, ich pole bitwy. Bitwy, która nigdy się nie skończy.