Dziewczyna z sąsiedztwa recenzja

Bardzo długo zabierałam się za przeczytanie "Dziewczyny z sąsiedztwa" Jacka Ketchuma. Książki, która wstrząsnęła czytelnikami swoją brutalnością, bezwzględnością postaci, szaleństwem, żądzą zła i władzy, bo o tym właśnie jest ta historia.



Historia młodych dziewcząt, które zamiast ciepła i bezpieczeństwa, zastały ból, niewyobrażalne cierpienie i apatię innych. Historię, gdzie dorosła kobieta stała się potworem, wciągająca w swoją chorą "zabawę" nieletnich. Jedni wyniosą z tego lekcje na przyszłość, inni wręcz przeciwnie - staną się podobni do niej-bestii.

To powieść o przemocy, o zawiści, o paranoi. A winą jest to, że Ona-Meg, była młoda, piękna, posłuszna, ale przede wszystkim twarda, odważna i lojalna wobec siostry. Była obiektem westchnień młodych chłopców i mogła sprowadzić na nich wszelkie zło tego świata. Tak uważała Bestia. I nikt nie mógł jej powstrzymać.

W tej książce autor opisuje również zobojętnienie innych mieszkańców czy też sąsiadów owego Domu. Niby każdy wiedział, że coś niedobrego się tam dzieje, lecz nikt nie reagował.

Poruszono także aspekt biernego udziału w tym wielokrotnym akcie przemocy wobec niewinnej dziewczyny. To, że nie ty podnosisz na nią rękę, tylko stoisz i patrzysz, nie oznacza, że jesteś bez skazy. Ty również ponosisz winę, ty też jesteś Bestią. A tutaj w tej historii było ich całkiem sporo.

Początkowo fabuła bywała nudna, ale to jest doskonały wstęp, do tego,co działo się później. Autor zaoszczędził nam mocnych wrażeń już od pierwszych stron, dał nam czas na zespolenie się ze swoimi bohaterami, tak, aby czytelnik poniekąd stał się uczestnikiem oraz na względny spokój. Poniżej już nigdy nie poczuje tego bezpieczeństwa, radości i błogości, jakie płynęły od nastolatków. Później już tego nie ma. Jest za to strach, ciemność, chłód i nieobliczalność. Jest zło w czystej postaci, a ty właśnie jesteś w samym środku tego koszmaru.

Tej historii nie da się przeczytać bez emocji i choć jest bardzo brutalna, to nie sposób się od niej oderwać. Jako czytelnik odczuwałam silne wzburzenie, szok, niedowierzanie, współczucie i ból. A jednak cały czas miałam nadzieję, że to się tak nie skończy, że ktoś w końcu zareaguje, że się opamięta. Jednak szaleństw, jakie opętało mieszkańców tego domu było nie do zatrzymania. Tutaj wbrew pozorom nie ma happy endu.

Żałuję, że dopiero teraz sięgnęłam po tę książkę, bo jest ona warta przeczytania i zapamiętania.