Pożyczony narzeczony recenzja

„Pożyczony Narzeczony” to jedna z tych książek, po których przeczytaniu jest się złym na siebie, że tak długo zwlekało się z przeczytaniem.


Laura Stone była typową nastolatką, która miała swojego crusha, crusha, który nie wiedział o jej istnieniu, crusha, który był bohaterem jej opowiadań. Historii, które pisała tylko i wyłącznie dla siebie, jednak pewnego dnia, jakimś cudem jej prace zostały opublikowane. To spowodowało, że Aaron Colder, chłopak, który jej się podobał, wyśmiał ją i zaczął ją upokarzać w szkole.
Teraz życie Laury wydaje się idealnie poukładane. Ma pracę, mieszkanie i narzeczonego. Jednak nagle wszystko zmienia się jak w kalejdoskopie. Narzeczony z nią niespodziewanie zrywa, mówiąc, że kocha inną. I tutaj pojawia się największy problem. Niedługo ma odbyć się rodzinne spotkanie, na które Laura obiecała przyjechać z ukochanym. Kobieta nie może sobie pozwolić, by przejechać na zjazd bez narzeczonego. Musi czym prędzej znaleźć kogoś na zastępstwo. Z pomocą przychodzi jej przyjaciółka Naomi, która proponuje, że pożyczy jej swojego narzeczonego. Ten dziwny pomysł mógłby wypalić, dopóki Laura dowiaduje się, że tym mężczyzną jest nie kto inny jak Aaron. Nie mniej jednak oboje zgadzają się wziąć udział w tym przedstawieniu. Przecież oboje dadzą radę. Mają wszystko zaplanowane, poza tym to TYLKO, albo AŻ miesiąc. Jednak wkrótce oboje przekonają się, że między nienawiścią a miłością jest bardzo cienka linia.
Dobry zwyczaj — nie pożyczaj, jeszcze lepszy — nie oddawaj, czy tutaj będzie podobnie?


W tej książce znajduje się wszystko, co uwielbiam. Motyw hate to love czy faking dating to jedne z moich ulubionych książkowych trope'ów. „Pożyczony Narzeczony” to zupełnie inna Balicka, jaką dotychczas dostawaliśmy. Aaron jest całkowitym przeciwieństwem innych bohaterów. Zamiast postaci o silnym i mocnym charakterze dostajemy miłego czułego i troskliwego faceta. I powiem wam, że Aaron kupił mnie od pierwszych stron (oczywiście mówię o tym dorosłym)
Początkowa niechęć bohaterów przeradza się w ogromne napięcie pomiędzy nimi i pożądanie, które wręcz czuć na każdym kroku. Były momenty, kiedy wręcz z zapartym tchem czekałam, aż w końcu rzucą się na siebie. Do tego podejrzenie jakieś większej intrygi i nie mogłam się oderwać od tej książki.

Nie chcę wam zbyt mocno spoilerować, ale nie mogę nie wspomnieć o Naomi. Przez całą książkę zastanawiałam się, czy taka przyjaciółka to prawdziwy skarb, czy najgłupsza osoba pod słońcem. Jednak odpowiedź na to pytanie będziecie musieli poznać sami.

Książka jest w iście zimowym klimacie, dlatego zachęcam was do sięgnięcie po tę książkę jak najszybciej.

Jeśli kiedykolwiek jakakolwiek książka Balickiej miałaby zostać zekranizowana, to wybrałabym właśnie „Pożyczonego Narzeczonego”. To byłby naprawdę hit.