Heart of Ice recenzja

Lubicie retellingi baśni?

Jaka jest wasza ulubiona?
Ja uwielbiam i kocham Piękną i Bestię. I tak się składa, że Iwona Jaworska zafundowała nam ten motyw w książce „Heart of ice”.


Heidi Seiler jest świetną fizjoterapeutką, a jej pacjenci ją uwielbiają, niestety w miłości nie powodzi jej się tak dobrze. Wszystko przez szpecącego naczyniaka na twarzy, który od lat przysparza jej wiele upokorzeń, a to powoduje, że jej samoocena jest bardzo niska. Po kolejnym zawodzie miłosnym przyjmuje ofertę pracy fizjoterapeutki w małej alpejskiej wiosce, Schwarzzimmer.
Gabriel Hartmann jest tajemniczym i samotnym bogaczem, który mieszka w ogromnej rezydencji na szczycie góry. Mieszkańcy miasteczka uważają go za gbura o lodowatym sercu. Kiedy trafia na Heidi, jest przekonany, że dziewczyna może być jego jedyną szansą...
Ta dwójka wiele przeszła w życiu, niejednokrotnie została doświadczona przez los, a teraz mają szansę odnaleźć upragnione szczęście, jednak czy znajdą w sobie wystarczająco dużo siły, aby o to zawalczyć?


Co to była za historia. Kompletnie nie spodziewałam się takiej perełki! Ta książka dosłownie pochlania w całości i czytelnik nie może się oderwać od książki, dopóki jej nie skończy.
Na pierwszy rzut oka wydaje się, że autorka postawiła na odwrócony motyw Pięknej i Bestii, jednak i Heidi i Gabriel mają cechy obu tych postaci.
Heidi od urodzenia ma znamię na twarzy, które sprawią, że dziewczyna ma ogromne kompleksy, choć można ją poznać jako pogodną, wesoła, przyjazną i pomocną dziewczynę. Pragnie dwóch rzeczy: znaleźć szczerą i prawdziwą miłość i zebrać pieniądze na operację i pozbyć się szpecącego naczyniaka.
Gabriel jest skryty i tajemniczy. Za wszelką cenę unika ludzi, przez to mieszkańcy miasteczka uważają go gbura bez serca. Jednak ma swój powód, a odkrycie prawdy jest świetnym plot twistem, który miażdży czytelnika.

Podoba mi się, że autorka postawiła na (nie) idealnych bohaterów ze „skazą”. Jest to mało spotykane, a ja lubię taki wątek w książkach. Ona jest oszpecona od urodzenia, a on... cóż... musicie się sami przekonać, bo nie zamierzam wam spoilerować.

Iwona Jaworska postawiła na nieoczywisty retelling jednej z największych baśni i wyszło jej to genialnie. Osadzenie akcji w przepięknym, zasypanym śniegiem, górskim miasteczku w środku Alp w połączeniu z motywami slow burn, grumpy&sunshine i age gap było strzałem w dziesiątkę.

Polecam!