40.Raków recenzja

Jedną z najfajniejszych rzeczy w miłości do książek jest to, że autorów jest praktycznie nieskończenie wiele. Nie w matematycznym znaczeniu, ale w praktycznym tak, nie jesteśmy bowiem w stanie przeczytać wszystkich. Dzięki temu ciągle możemy odkrywać nowe style, często gdy pisarz ma już spory dorobek. W każdym roku staram się sięgnąć po powieści takich właśnie twórców, by przekonać się, czy warto nadrobić to, co już ukazało się na rynku.

"40. Raków" to moje pierwsze spotkanie z Agnieszką Peszek i mogę tylko mieć do siebie pretensje, że tak późno poznałam jej twórczość. Po tej książce jestem przekonana, że w pisaniu autorki pasuje mi po prostu wszystko. Od stylu przez kreację bohaterów po fabułę i zakończenie. To, co rzuciło mi się w oczy, to to, że jej powieść odbiega od typowych kryminałów napisanych przez kobiety, jest to bardziej rasowy przedstawiciel gatunku.

Agnieszka Peszek kupiła mnie już pierwszymi stronami, od razu przepadłam w fabule i szaleńczo przewracałam kolejne strony, by poznać rozwiązanie poszczególnych intryg. Występuje tu wielu bohaterów, a wydarzenia poznajemy z kilku perspektyw, czyli tak jak lubię najbardziej. A co jeszcze lepsze, wcale nie znamy tożsamości wszystkich narratorów - genialny zabieg.

Część zagadek pozostała zresztą niewyjaśniona, jako że to pierwszy tom trylogii i choć główne śledztwo kryminalne się zakończyło, to losy bohaterów będziemy śledzić nadal. Uwielbiam takie serie, które zostawiają czytelnika z uczuciem niedosytu i sprawiają, że tym bardziej nie może doczekać się kolejnego spotkania z twórczością autora.

"40. Raków" to dla mnie początek emocjonującej przygody z twórczością Agnieszki Peszek. Mogę Was tylko zachęcić, byście się nie wahali ani chwili, tylko sięgali po jej publikacje. Ja jestem zachwycona i wiem już, że gdy tylko zaznajomię się z tą trylogią, będę nadrabiać wcześniejsze powieści. A póki co odczuwam wewnętrzny przymus, by natychmiast przeczytać następne tomy i odkrywać kolejne mroczne intrygi, które przygotowała autorka.

Moje 9/10.