40.Raków recenzja

Zaczęłam czytać książki z tej serii od trzeciego tomu, który tak mi się spodobał, że postanowiłam nadrobić wcześniejsze tomy. Pierwsza część dosłownie mnie zmiażdżyła. To mega dobry i wciągający ale i brutalny kryminał połączony z elementami thrillera.

Warszawę zalała fala okrutnych i brutalnych zbrodni, w których ofiarami są kobiety, którym ktoś odcina poszczególne części ciała. Śledztwo prowadzi komisarz Maksymilian Obrębski, którego wspierają nie do końca ogarnięci policjanci, którzy zostają mu przydzieleni do pomocy. Dodatkowo poznajemy także inną osobę, która z cienia obserwuje i śledzi osoby, na których pragnie się zemścić.

Moje pierwsze wrażenie po skończeniu tej historii to było wow. Kolejna genialna opowieść rodem wzięta ze scenariusza filmowego, opisane sytuacje są nie do pomyślenia. Autorka w fantastyczny sposób opisuje realia prowadzenia śledztwa, okrutne i brutalne zbrodnie opisane są ze szczegółami, także trzeba być przygotowanym na drastyczne sceny, które u niektórych osób mogą powodować dyskomfort. Wraz z bohaterami przechodzimy przez wszystkie elementy prowadzonego śledztwa. Fabuła jest mroczna, tajemnicza i skłaniająca do myślenia, zagadką jest postać zabójcy - choć poznajemy wydarzenia z jego perspektywy ciężko jest się połapać, kim on właściwie jest. Mamy tutaj scenariusz niemal zbrodni idealnej, ale jak wiemy takie nie istnieją i tylko coś albo ktoś jest w stanie pomóc w rozwiązaniu tej tajemnicy.

Dodatkowo mamy tutaj perspektywę ONA - pochodzącą od nazwy całej serii. Przy trzecim tomie nie do końca mi się ta perspektywa podobała, bo nie wiedziałam zbyt dużo o tej konkretnej osobie, ale biorąc po uwagę to czego dowiedziałam o tej kobiecie, zrozumiałam jej punkt widzenia i motywy działania, i choć nieco może to przerażać jest to po części genialne i robi wrażenie, choć moje pierwsze wrażenie o niej okazało się mylne.

Książka jest po prostu genialna, zawiła fabuła, ciekawe wątki i motywy, przedstawienie brutalności zbrodni i wszelkich szczegółów ich popełniania to niemal majstersztyk. Jednak muszę się uczepić zmiany perspektyw, o ile rozdziały z perspektywy kobiety zostały wyraźnie oznakowane, to zabrakło mi oznaczeń rozdziałów gdzie poznajemy perspektywę oprawcy. Druga sprawa, która mi się nie do końca podobała to zbyt ogólne zakończenie, które trochę nie pasuje do szczegółowego śledztwa i działań policji. Brakuje mi tutaj tych wszystkich detali i kwintesencji wszystkich wydarzeń.

Pomimo tego, że czuję pewien niedosyt daję tej książce najwyższą ocenę, ze względu na detale opisujące zbrodnię i śledztwo, na wciągającą i tajemniczą fabułę oraz genialną zagadkę, którą ciężko jest rozwiązać. W tej powieści z przeciwieństwie do części trzeciej podobała mi się także perspektywa ONA. Książka jest prawdziwą kryminalną gratką, która zwraca także uwagę na to, do czego mogą doprowadzić nieleczone traumy czy chęć zemsty.