Do jutra w Amsterdamie recenzja

Witajcie!
Znacie już serię Do jutra w Amsterdamie?
Tak, tak. Niedawno była premiera, mieliście prawo jeszcze nie kupić. Alee.. jest to wznowienie ! Pierwotna wersja została wydana w 2018 roku, pod skrzydłami innego wydawnictwa.

Szczerze? Dla mnie jest to świeżynka, nie znam poprzedniej wersji, ale patrząc na samą okładkę, porównując tą z 2018 i tą z 2025 to zdecydowanie Wydawnictwo FLOW wygrywa tę rywalizację. Jeszcze te barwione brzegi...oh... piękne, cudowne!
Ah.. pamiętajcie, że pierwszy tom jest już w sprzedaży a drugi dostępny jest w przedsprzedaży!! Już! Tak szybko 😍.
******
Agnieszka, tymczasowo bezrobotna dziennikarka, otrzymuje od siostry ofertę nie do odrzucenia. Julia prosi, aby ta rzuciła wszystko i przyjechała do Amsterdamu, gdzie zastąpi ją w pracy jako gospodyni domowa zamożnych Holendrów.
Przewodnikiem po holenderskiej rzeczywistości staje się dla Agi Senegalczyk Prosper, który pomaga jej odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Pokazuje miejsca pracy, objaśnia najlepsze trasy.

Spokojnym portem i jednocześnie najlepszym miejscem pracy, okazuje się willa w Sosnowym Lesie, której właścicielka, Annemarie, doświadczona przez los wdowa po potentacie kawowym, staje się dla Agi bratnią duszą.
Po kilku wizytacjach w domu staruszki, Agnieszka zaczyna czuć motyle w brzuchu zawsze wtedy, kiedy znajduje się blisko wnuka Annemarie. Mężczyzna jest pilotem holenderskich linii lotniczych KLM i zdecydowanie potrafi wywołać u kobiet przyspieszone bicie serca.

W życiu kobiety pojawi się mnóstwo różnych osób życzących jej wszystkiego, co najlepsze i tych, co wręcz przeciwnie, najchętniej załatwiliby jej deportację do Polski albo coś gorszego.

Ile sekretów skrywają przed nią najbliżsi?
Dlaczego tak na prawdę jej siostra Jula tak szybko uciekła z Holandii?
Odpowiedzi przyniesie zabawna, pełna refleksji i życiowych prawd powieść o emigracji, przyjaźni i... miłości, która nie zna granic.
******
Bardzo, bardzo mi się ta książka podobała! Nie tylko wizualnie, ale także fabularnie. Wciągnęła mnie doszczętnie, z ogromnym żalem się od niej odrywałam.

Przez ograniczenie ilości słów dodam tylko, że uwielbiam Agnieszkę i nie mogę doczekać się jej dalszych losów.