Żelazny Wilk recenzja



Wielokrotnie już wspominałam, że kocham fantastykę, mroczną, pełną krwi i szaleństwa, chyba najbardziej, lecz zdarza mi się sięgnąć po tą młodzieżową, opartą w głównej mierze na poszukiwaniu miłości. “Żelazny wilk” Siri Pettersen należy do tego pierwszego gatunku, autorka wprowadziła nas do świata, w którym rządzi krew, wilcza krew. W większości książek z tego gatunku, towarzyszymy bohaterowi w wielkiej wędrówce, tu towarzyszymy głównej bohaterce podczas licznych wypraw wąskimi uliczkami miasta, w którym żyje i w którym szuka odpowiedzi na nurtujące ją pytania. W każdej uliczce, w każdym mieszkaniu, kryje się jakaś tajemnica. Jak dużo będzie musiała poświęcić bohaterka tej książki, by odkryć prawdę?

Juva to młoda kobieta, która pragnie polować na wilki, choć jej największym marzeniem jest zostać wykrwawiaczką, jej matka planuje jej życie w całkiem innym kierunku. Pochodzi ze starego rodu, o znakomitej opinii publicznej, ród ten to czytające z krwi. Juva jako starsza córka jest następczynią swojej matki wśród dziedziczek czytających z krwi, lecz ona pragnie innej przyszłości, całym swoim sercem nienawidzi planów matki i chce zrobić wszystko by odwieść ją od nich. Wszystko się zmienia w chwili, w której czytającym z krwi zaczynają zagrażać Vardari. Juva chcąc ratować wiele istnień zatapia się w przeszłości, chcąc przypomnieć sobie wszystko, co odrzucała przez strach, który ją ogarnia za każdym razem, gdy wraca do niej jedno piekielne wspomnienie.

Pierwszy raz spotkałam się z tą autorką, lecz pewnie wielu czytelników zna ją dzięki trylogii Krucze pierścienie, w której pokazała czytelnikom jak wciągająca może być skandynawska fantastyka. “Żelazny wilk” to pierwszy tom cyklu Vardari, który zabiera nas w bardzo ekscytującą przygodę. Z pierwszym tomem zawsze mam delikatny problem, autorzy zawsze próbują czytelnikowi przedstawić świat, w którym jest osadzona historia. Przez to pierwsze strony zawsze mi się dłużą, lecz Siri Pettersen pomogła mi w zaznajomieniu się w tym krwawym świecie. Potrafiła przyciągnąć moją uwagę i nie wypuszczała mnie przez kolejne strony. Postacie jakie wykreowała były bardzo interesujące i bardzo mroczne. Mnogość zagadek jakie wprowadziła do tej historii, pozwoliła mi na wiele chwil rozmyślań a samo zakończenie pozostawiło mnie w lekkim niedosycie, chciałabym wiedzieć jakie konsekwencje czekają Juvę po tym jak doprowadziła swój plan do końca. Muszę jeszcze powiedzieć kilka słów na temat okładki, jest dość mroczna i krwawa, lecz patrząc na okładki poprzedniej serii autorki, to muszę powiedzieć, że są bardzo spójne i będą razem bardzo ładnie wyglądać na półce. Jest to okładka bardzo skąpa w detale, przedstawia tylko dwa zakrwawione kły, których znaczenie można szybko odkryć, czytając książkę. Muszę się jeszcze przyznać, że jestem zachwycona motywem wilków w tej książce, jest to jeden z moich ulubionych motywów i często sięgam po książki, w których odgrywają ważną role wilki i wilkołaki, bądź jak w przypadku “Żelaznego wilka” - wilkowaci. Polecam książkę nie tylko fanom tej autorki, lecz również zagorzałym fanom fantastyki. Tej dobrej, mrocznej fantastyki.