Kryształowe serce recenzja

Spotkaliście się z książką, która opowiadałaby o miłości osób starszych, na emeryturze?

Ja nie, jednak znów wiedziona piękną okładką sięgnęłam po książkę “Kryształowe serce” Ewy Małecki. Ta książka to obyczajówka, która zachwyci nas miłosną historią, a nawet nie jedną, do tego garścią humoru i nawet odrobiną magii. Miłość nie rozróżnia wieku i gdy przyjdzie na nią czas, to ona nie patrzy na wiek. Zapewniam was, że będziecie się przy niej bawić wyśmienicie, ma wszystkie elementy dobrej książki obyczajowej, co tylko mnie upewnia w przekonaniu, że warto sięgać nie tylko po pięknie oprawione książki, ale również po debiuty. Styl autorki jest bardzo przyjemny i już wyczekuję kolejnych książek spod pióra autorki. Dodatkowo książka sprawiła, że zatrzymałam się i zastanowiłam się nad tym co przedstawiła autorka w swojej książce, czyli skłoniła mnie do refleksji.

Ponad sześćdziesiąt letni Jan, emerytowany rozwodnik, jest samotnikiem i introwertykiem, w dniu swoich urodzin m ochotę tylko na to, co lubi najbardziej, czyli na samotne celebrowanie tego dnia i zatopienie się w rutynie. Jednak od samego początku tego wyjątkowego dnia, wszystko idzie nie po myśli Jana. Tajemnicza kobieta i dźwięczny odgłos dzwoneczków wietrznych, powoduje, że Jan zostaje oczarowany przez tajemniczą kobietę. A potem trafia niespodziewanie na casting do najnowszego reality show. To właśnie w nim spotyka tajemniczą piękną kobietę z dnia urodzin i to w niej znajdzie swoją miłość, jednak przeszłość znów się odezwie i namiesza w życiu Jana.

Oglądaliście kiedyś reality show “Sanatorium miłości”? Przyznaję się szczerze, że nigdy nie widziałam ani jednego odcinka, za to program, jaki został przedstawiony w książce “Kryształowe serce” Ewy Małecki, zaciekawił mnie i z przyjemnością bym taki format obejrzała w telewizji. Główny bohater przez przypadek, lub przez los, który tylko czekał, aż Jan podda się mu, trafił do programu, w którym można wygrać wycieczkę, ale również można znaleźć miłość. W programie występują nie tylko osoby starsze na emeryturze ale również inni, w różnym wieku. Przez co program wydaje się bardziej dopasowany do szerszej publiczności.

Autorka przedstawiła wiele wątków, które dotykają zwykłego człowieka. Wątek zanikania mody na piękne kryształy bardzo mnie zainteresował. Wielkie zakłady hutnicze, zwalniają ludzi na potęgę, coraz mniej ludzi zna się na tym rzemiośle, coraz mniej pięknych kryształów zdobi nasze domy.

Za to główny wątek miłości na emeryturze, który miał być głównym wątkiem, został lekko zepchnięty na dalszy tor. Jednak nie mogę powiedzieć, że przez to książka jest gorsza, wręcz przeciwnie, książka nabrała głębi i czytało ją się przyjemniej. Mamy tu wątek zerwanej więzi rodzicielskiej, kłamstw, które jak wychodzą na jaw, ranią wiele ludzi. Bohaterowie są zwykłymi ludźmi, takimi, jakich można spotkać na ulicy, są tacy jak my sami, przez co książka wydawała mi się bardziej autentyczna. Nawet mimo magicznego wątku kobiety z kwiatami, która zdawała się być tam, gdzie potrzeba kogoś popchnąć w stronę miłości.

Do tego nie mogę zapomnieć o wątku różnicy pokoleń. Autorka pokazała nam wiele bohaterów, o nikim nie zapominając i przedstawiając ich historie, przez co mogłam mieć szersze wejrzenie na to co nimi kierowało i dlaczego właśnie w taki sposób działali.

Bardzo podobało mi się, jak autorka operuje emocjami czytelników, ale też i swoich bohaterów, dzięki czemu można się z nimi utożsamić.

Jeśli myślicie, że historia o stetryczałym i zrzędliwym ponad sześćdziesiąt letnim mężczyźnie nie jest dla was, to zapewniam was, że warto się przemóc i sięgnąć po “Kryształowe serce”.

Dziękuję bardzo wydawnictwu Mięta za książkę.