Zielone sari recenzja

Czytamy Mauritius i być może spodziewamy się zetknięcia z nieznaną dotąd egzotyką. Ale w tym wypadku miejsce akcji nie ma znaczenia, bo takie historie dzieją się w każdym kraju, w każdej możliwej czaso-przestrzeni. Natomiast występujący w prezentowanym dramacie bohaterowie, ich charaktery i siła bądź niemoc, pomimo iż też nie są niczym spektakularnym i rzadko spotykanym w marnej ludzkiej egzystencji, to mają tę niezwykłość silnego drażnienia zmysłów czytelnika.

Ananda Devi prezentując monolog tyrana, domowego terrorysty, pana i władcy sprawującego rządy niepodzielne nad córką, wnuczką, a kiedyś i żoną, wywiera tak silny wpływ na wibrujące emocje, że podczas czytania mamy ochotę krzyczeć. I trzeba przyznać, iż momentami dokładnie nie wiadomo z czyjego powodu czujemy najsilniejszą frustrację. Starzec, który ma za nic kobiety w swoim otoczeniu, rani je, a wyrządzając krzywdę czerpie z tego niemałą satysfakcję. Kobiety jemu bliskie godzą się na taki stan, zmaltretowane psychicznie i fizycznie nie widzą wyjścia z sytuacji. Ale doktorowi nie wystarcza status domowego despoty. On najchętniej podporządkowałby sobie cały świat.

To nie jest książka o przebaczaniu, czy proszeniu o nie. Człowiek, który w każdej chwili może odejść z tego świata nie zamierza się tu korzyć, prosić o odpuszczenie mu win, czy to przez rodzinę czy przez Boga. Owszem, dokonuje się akt spowiedzi przed czytelnikiem, ale nie dla odpuszczenia grzechów, a podkreślenia swej doskonałości. Jest władcą niepodzielnym i zrobi wszystko by nim zostać po kres swoich dni, więc dlaczego miałby czuć opór przed skłóceniem bliskich mu kobiet? Ich walka może być jego ostatnim zwycięstwem. Nad światem nie ma szans objąć władzy, ale zmanipulować bliskie otoczenie? W tym nadal jest mistrzem.

"Zielone sari" czyta się łatwo i niełatwo. Są momenty wybitnie drażniące i takie nad którymi nie będziemy chcieli się głębiej pochylić. Czyli lektura jest dobra, a może średnia? Z pewnością budzi sprzeczności, a co ciekawe, ich źródło odkrywamy w sobie, a nie w bohaterach albo panującej sytuacji. Czytelnikowi przyjdzie się najbardziej natrudzić odkrywając co jest dla niego akceptowalne, a co jest złem w całej okazałości. To przed odbiorcą stanie wyzwanie, by przejść tę drogę do końca. A potem zostanie już tylko ze swoimi myślami i będzie się zastanawiał czy to w tym przypadku miał do czynienia z szatanem?