Znachor recenzja

Szamani, szarlatani, znachorzy. Istnieli niemal od początków cywilizacji i od początku wzbudzali mieszane uczucia. Dla jednych są przewodnikami, ucieleśnieniem jakiegoś bóstwa, niezbadanej materii, a dla drugich stają się pożeraczami niezłej gotówki. Czerpią niemałe korzyści finansowe, kiedy u potencjalnego klienta medycyna jest bezradna. Tu właśnie było w przypadku Krzyśka, który zupełnie przypadkiem otrzymał druzgocącą diagnozę- nieoperacyjny glejak.

O autorze słyszałam wiele pozytywnych opinii. Czytelnicy rozpływają się w zachwytach, a krytycy nie szczędzą pozytywnych opinii. W końcu nadeszła moja pora, by przekonać się, czy "Znachor" wart jest miłości, czy też nie. Nie będę ukrywać, że poprzeczka była ustawiona dosyć wysoko, bo na rynku jest sporo pisarzy, którzy skradli mojej serce. Czy Michał Śmielak do nich dołączy?

Fabuła jest dość mroczna i tajemnicza. Młody student zupełnie przypadkiem w poczuciu bezradności trafia do Jakuba- znachora, który daje mu nadzieję, że wyleczy go ze strasznej choroby. Nie mając nic do stracenia, chłopak przekracza próg jego domu i dopiero wtedy zaczyna się prawdziwa jazda bez trzymanki. Równocześnie do historii Krzyśka ktoś w całej Polsce morduje szamanów i cudotwórców. Przypadek? Nie sądzę.

Początkowo "Znachor" nie skradł mojego serca. Fabuła jakaś rozwleczona, brak napięcia i tajemnicy. Czytałam jednak dalej, bo czekałam na to coś. I teraz wiem, czemu to miało służyć. Ta pozycja to taki pociąg, najpierw powoli trochę jak żółw, ale jak się rozpędzi, to nic nie jest w stanie tego zatrzymać. Akcja mknie niczym pendolino albo pociąg w Tokio. Leci jak burza. Z wypiekami na twarzy śledziłam kolejne poczynania Jakuba, Krzyśka i miejscowej policji. Jednak to, co najbardziej ujęło mnie podczas lektury, to wątki historyczne. Widać, że autor przygotował się do napisania książki. Nie brak tu licznych aspektów o duchowości, szamanizmie czy średniowieczu. A to wszystko podane w bardzo subtelny i niezwykle wyrafinowany sposób. Taka wisienka na torcie.

Nie ukrywam, liczę, że z tej wisienki wyrośnie prawdziwe drzewo. Drzewo z samymi dobrymi książkami autora.