Kult recenzja

 Buzię widzę w tym tęczu czyli żywot prowincjonalnego fryzjera.
 
 Niby typowy Orbitowski, a jednak potrafi zaskoczyć. Niby zgrany motyw – wspominki, nostalgia, dojrzewanie - a jednak autor „Innej duszy” czaruje czytelnika opowieścią. Głównym bohaterem, i jednocześnie narratorem „Kultu”, jest Zbigniew Hausner – fryzjer męski z Oławy, starszy brat wizjonera i uzdrowiciela Henryka. To właśnie z perspektywy Zbycha, tego rozsądniejszego, praktyczniejszego z rodzeństwa, poznajemy historię maryjnych objawień na ogródkach działkowych. Zbigniew wspomina niezwykłą historię swojej rodziny po latach, w 1997 roku, podczas rozmowy z krakowskim dziennikarzem Łukaszem.
 
 Choć w książce wszystko kręci się wokół Heńkowych objawień, są one jedynie tłem dla przedstawienia losów Zbigniewa, męża i ojca, normalnego człowieka mającego nieszczęście stanąć na drodze historii, oraz jego rodziny, i to właśnie stosunki panujące w klanie Hausnerów, według mnie, Orbitowski stawia na pierwszym planie i trzeba przyznać, że wyszło mu to znakomicie.
 
 Orbitowski chyba odkrył w sobie czeskie korzenie, bo sposób opowiadania przez niego historii, humor, ciepło i opisy zwykłych niezwykłości dnia codziennego, oraz gorzki koniec, nieodparcie kojarzył mi się z prozą naszych sąsiadów i świetnie współgra ze specyficznym stylem autora.
 
 Warto dodać, że „Kult” w żadnej mierze nie jest historią obrazoburczą, czy w jakikolwiek inny sposób atakującą wiarę, jeśli już to instytucje. Same nawiązania do Kazimierza Domańskiego, wizjonera z Oławy, są dosyć luźne (co stwierdzam na podstawie notki z Wikipedii, więc zbyt mocno polemizował nie będę), jednym zdaniem – kawał świetniej historii.