Ekspozycja recenzja

Kolega z pracy powiedział mi niedawno, że jestem do Mroza uprzedzony i oceniam go niesprawiedliwie. Dobra, mówię, to przynieś mi swoją ulubioną książkę, a ja dam mu jeszcze jedną szansę. No to przyniósł mi Ekspozycję.

Mrozowi trzeba przyznać, że umie zachęcić do przewracania strony za stroną, ale tylko w wypadku, gdy czytelnik będzie w stanie mu wybaczyć wszystko pozostałe. Chodzi mi zwłaszcza o gonitwę idiotyzmów rodem z najgorszego „Detektywa”, gdzie logika zdarzeń to prawo wyłącznie teoretyczne. Jest też bohater, kozak jakich mało, którego wymiary da się jednak zmierzyć pojedynczym przyłożeniem ekierki. Trzeba też wybaczyć autorowi dialogi, które zebrał spod Żabki w sobotę o 22 oraz nieprawdopodobne szczęście, dzięki któremu nasz kozak może działać dalej. No bo to jest w końcu najważniejsze w literaturze, prawda? Żeby wszystko mogło iść dalej bez względu na wszystko?

Ech, gdyby teraz powstał taki film, cały internet pękłby w szwach od memów i kpin, a reżyser takiego filmu musiałby się zapaść pod ziemię ze wstydu. Ale gdy Mróz coś takiego napisze, wychwala się go, gratuluje talentu i obsypuje złotem. To zjawisko, przyznam szczerze, wymyka się mojemu pojmowaniu rzeczywistości. Ale co tam, mnie to w sumie nie dotyczy, więc koniec końców czemu się tak tym przejmuję? Ano dlatego się tym przejmuję, bo nie umiem przejść obojętnie wobec faktu, że autor takiego gniota mówi bez oporów, iż on swojego czytelnika szanuje. Otóż nie, koledzy/koleżanki, Remigiusz Mróz swojego czytelnika nie szanuje, bo gdyby tak było, poświęciłby na swoje książki odrobinę więcej uwagi, żeby chociaż zweryfikować zawartą w nich wiedzę, to i owo dopracować i choć odrobinę, choć ciut ciut się postarać w imię jakichkolwiek standardów. W końcu bierze za swoją robotę pieniądze, czyż nie? I to ta właśnie postawa Remigiusza Mroza, to jego leserstwo sprawia, że mam do niego taki awers. Czy to uprzedzenie, czy też nie - odpowiedzcie sobie sami. Ja wiem tylko, że w mojej hierarchii wartości po prostu nie ma miejsca na tak oczywistą chałturę. Życie na to zbyt krótkie.