Wilczy apetyt recenzja

Dzięki uprzejmości autorki, Emilii Jabłonowskiej, miałam prawdziwą przyjemność przeczytać jej książkę. „Wilczy apetyt” to debiut autorki, który uważam za udany. Od jakiegoś czasu zalewają nas książki w tematyce tajemniczych wirusów, które omijałam szerokim łukiem, lecz „Wilczy apetyt” przyciągnął mnie klimatyczną okładką i bardzo ciekawym opisem. Książkę można podciągnąć pod gatunek urban fantasy, czyli ociera się bardzo blisko moich zainteresowań. Dodajmy do tego dreszcz emocji, który przebiega po plecach i mamy książkę od której nie można się oderwać.

Główną bohaterką jest nastoletnia Amanda, młoda dziewczyna, która mieszka w tajemniczym mieście, w którym osoby zarażone są zamykane w pilnie strzeżonym obozie. Amanda marzy o tym by pracować w owym obozie, tak samo jak jej matka. Pragnienie jest o tyle większe, ponieważ ojciec, którego nie poznała, został zamknięty w nim, tuż po jej narodzinach. Rząd skrupulatnie ukrywa wszystko co jest związane z obozem, oraz udziela skąpych informacji o zarażonych. Matka Amandy, mimo faktu, że pracuje w obozie, nie pozwala córce wiązać przyszłości z nim. Amanda przez to jeszcze bardziej pragnie tam się dostać, za wszelką cenę. Czy uda jej się odnaleźć ojca? Co odkryje Amanda ?

Może podciągnięcie książki pod urban fantasy jest nad wyraz, lecz już spokojnie mogę przydzielić jej łatkę młodzieżówki, lecz dla tej starszej młodzieży. Pewne zachowania zarażonych były okrutne, gdzie nawet ja miałam momenty ciarek na plecach. Debiut uważam za udany, lecz myślę że można było coś jeszcze dodać do kilku wątków, a już na pewno zadbać o szczegóły. Niekiedy miałam odczucie przeskakiwania z wątku na wątek oraz urywania myśli. Mimo tego bardzo dobrze mi się czytało „Wilczy apetyt”. Język jaki użyła autorka jest przyjemny i prosty, przez co czytało mi się bardzo przyjemnie i szybko.

Sam pomysł na fabułę jest genialny, niby mamy nawiązanie w tytule do wilka, zarażeni posturą przypominają wilkołaki, lecz prędzej określiłabym zarażonych jako zombie, na swój własny i ciekawy pomysł.

Bohaterowie to stereotypowe nastolatki, może nie otrzymaliśmy nastoletniej miłości, za to otrzymujemy wszystkie problemy związane z okresem nastoletnim. Otrzymaliśmy planowanie przyszłości, egzaminy i kłótnie z rodzicami, którzy chcą dla nich lepiej. Chciałabym w kolejnym tomie przybliżenia postaci Janiny i Olafa. Brakowało mi rozwinięcia tych postaci, lecz może liczę na coś nierealnego, w końcu to postacie poboczne.

Liczę, że otrzymamy kontynuację tej opowieści, ponieważ zakończenie było bardzo intrygujące, wiele wątków nie zostało rozstrzygniętych. Jestem pewna, że sięgnę po kolejny tom i liczę, że autorka weźmie sobie do serca uwagi wszystkich czytelników i przyłoży się do dłuższego rozwinięcia myśli i skończy się przeskakiwanie z wątku na wątek. Mam zamiar kilku osobom polecić „Wilczy Apetyt”, ponieważ książka jest godna uwagi. Dziękuję bardzo autorce za egzemplarz książki i po cichu marzę o kolejnym tomie.