Dziewczyny wojenne recenzja

“Jak się chce, to zwodzić można długo, prawdę mówić trudniej”.

Jedenaście różnych historii o kobietach, ich sile, odwadze, niezłomności. Były młodziutkie, gdy wybuchła wojna, która zmieniła w ich życiu wszystko. Mają różne pochodzenie, wychowywały się w mieście, na wsi, stały u progu dorosłości, miały swoje marzenia, pragnienia. Wojenna zawierucha zmiotła dotychczasowy początek i zbierała swoje krwawe żniwo. A one nie pozostały obojętne. Świadectwa kobiet, które nie mogły, nie chciały patrzeć biernie na szerzące się zło. Podjęły walkę w obronie ojczyzny. Dzisiaj są to już sędziwe panie, które z rozrzewnieniem wracają do tych strasznych, pełnych bólu, niepewności chwil. Do czasów, gdy stanęły przed najtrudniejszymi wyborami w swoim życiu, gdy wojna odbierała wszystkim to, co najważniejsze.

Moje kolejne bardzo udane spotkanie z twórczością autora. Rzetelne spisane historie, jest to po trochu wywiad, po trochu powieść historyczna i obyczajowa. Język, jakim posługuje się pisarz, jest lekki, przyjemny, naturalny. Poznawane stopniowo historie trafiają wprost do serca, głęboko poruszają. Wyznania, opowieści, wspomnienia tych niesamowitych kobiet wzbudzają ogromne emocje. Ich dzieciństwo, młodość, nauka, praca, pierwsze porywy serca, zawierane małżeństwa, często brutalnie rozdzielane, dzieci, służba ojczyźnie. Pełniły różne funkcje, każda z nich coś bezpowrotnie utraciła. Koniec wojny miał przynieść spokój, niestety komunistyczna rzeczywistość okazała się bardzo brutalna.

Poplątane, trudne, dramatyczne ludzkie losy. Kobiety, które w niczym nie ustępowały mężczyznom. Na równi z nimi walczyły, narażały własne życie, a nieraz udawało im się osiągnąć to, co mężczyznom się nie udało. Jedną z bohaterek jest Jagoda Piłsudska, córka Marszałka Józefa Piłsudskiego. Liczne zdjęcia bohaterek, jak i znalezione w archiwach podnoszą walory powieści, są cudownym uzupełnieniem całości.

Fascynująca, niełatwa, poruszająca lektura, od której trudno się oderwać. Dla wszystkich, prawdziwe świadectwo tego, jaki los człowiek zgotował drugiemu człowiekowi. Bardzo polecam!