Wańka-wstańka recenzja

Wywiad rzeka ze znanym dziennikarzem, obecnie trochę zapomnianym, który był prawdziwą gwiazdą w czasach PRL-u. Zasłynął reportażami wcieleniowymi: w latach sześćdziesiątych, pracował jako robotnik budowlany czy konwojent bydła prowadzonego na rzeź, itd. te historie zostały ostatnio przypomniane w książce 'Lepsi od Pana Boga'.

Życiorys Rolicki miał niezwykły. Rodzina ze strony matki miała majątek na Ukrainie, po zdobyciu władzy przez Sowietów w 1920 r. uciekli bez grosza do Warszawy, gdzie wybili się na ludzi dzięki zdolnościom i uporowi, zrobili maturę i pokończyli studia, co było w owych czasach naprawdę dużym wyczynem, bo, jak mówi Rolicki, w latach dwudziestych i trzydziestych maturę robiło 12 tys osób rocznie.

Sam Rolicki urodził się w roku 1938, wychowywał się bez ojca, a matkę zabili mu Niemcy pod koniec Powstania Warszawskiego. To, że wyszedł na ludzi, zawdzięcza rodzinie matki, która się nim zaopiekowała i zapewniła wykształcenie. Wychowywał się w atmosferze kultu AK, nienawiści do bolszewików i komunistów, zresztą w jego najbliższej rodzinie kilka osób zostało zabitych lub zamęczonych przez komunistów.

A mimo to po studiach historycznych, o których zresztą mówi bardzo mało, Rolicki zaczął robić karierę dziennikarską, co wiązało się z akceptacją komunizmu. Nie jest to paradoks, bo wtedy, w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych powszechne było przekonanie, że komunizm nie upadnie za naszego życia i wiele przyzwoitych osób wybierało drogę partyjnej kariery. Rolicki wstąpił do partii w roku 1970, załatwił sobie mieszkanie i samochód, a w latach siedemdziesiątych zaczął robić błyskawiczną karierę w telewizji, która doprowadziła go do ścisłego kierownictwa Radiokomitetu, i w sumie miał dużo szczęścia, że nie poszedł siedzieć razem ze Szczepańskim w roku 1980.

A potem stał się znanym lewicowcem, przez pewien czas był naczelnym ‘Trybuny’; do dzisiaj prezentuje lewicowe przekonania. W sumie czego brakuje mi w tej książce, to opisu przemiany młodego niepodległościowca, w lewicowca i człowieka robiącego karierę. Niemniej książka ciekawa, bo pokazująca kawał historii PRLu, ale oczywiście subiektywnie.