Życie to za mało. Reportaże o stracie i poszukiwaniu nadziei

Pierwsze co przyszło mi do głowy po przeczytaniu kilku rozdziałow przejmującego reportażu Pani Izy Michalewicz, dlaczego w ludziach tyle zła? Oraz to, jak to się dzieje, że pomimo dobroci jaką się okazuje dla innych i tak spotykają taką osobę złe doświadczenia.

Wzruszałam się, radowałam, złościłam, było mi przykro.. To tylko część emocji jakich dostarczyła mi lektura "Życie to za mało". Reportaże, dwadzieścia dziewięć osobliwych dopracowanych, przejmujących i szczerych historii . W niektórych przeprowadzonych rozmowach szok nie schodził mi z twarzy, nie spodziewałam się takich zachowań.. Pani Iza Michalewicz nie boi się tematów kontrowersyjnych i intymnych, jest reporterką, która dąży do ujawniania prawdy i takie treści stara się tylko oddawać w dłonie czytelników.

Książka jest nafaszerowana emocjami. Życie to za mało, jednak to co w tym życiu spotyka tak wiele rodzin przechodzi ludzkie pojęcie. Tematy tabu, okres wojenny, medycyna. O tym się nie mówi, a jeśli już to tematy spadają na dalszą część, aby słuch o nich zaginął. Przerażający jest też fakt o znajomościach, wiedziałam i zawsze się mówi, że jak ma się znajomości to idzie wszystko załatwić.. Tak też jest tutaj, ukazując brutalne fakty o jakich się nie mówi.

Polecam! Jeśli szukacie naprawdę konkretnego zbioru reportaży o tak różnorodnych, mocnych i poruszających historiach, to w książce pani Izy Michalewicz to wszystko otrzymacie. A ja koniecznie muszę nadrobić inne książki autorki.

Pierwsze spotkanie z Izą Michalewicz miałam przy okazji „Kryminalnego Wrocławia” więc byłam pewna, że sięgnę po kolejne Jej książki.

Dzisiaj przychodzę do Was z lekturą „Życie to za mało”, której tytuł jest również cytatem z tej książki.

Iza opisała w niej reportaże o stracie i poszukiwaniu nadziei. Znajdziecie tam najróżniejsze historie, które zmrożą Wam krew w żyłach.

Już pierwszy sprawił, że zaniemówiłam. Dalej otrzymujemy przeplatające się losy zwykłych ludzi, takich jak my. Osób, które borykają się z problemami dnia codziennego, w które normalnie trudno by było uwierzyć.

Bardzo ciekawy zbiór - ja osobiście jestem zachwycona tym, w jaki sposób Iza pisze. Ta książka była również o wiele łatwiejsza w odbiorze dla mnie niż Kryminalny Wrocław, co również jest niewątpliwym plusem.

Moim zdaniem czytanie, pisanie i mówienie o tego typu problemach powinno być naszym obowiązkiem. Iza porusza to, o czym wielu woli nie słuchać.

Finalistka Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego, reporterka, wspaniała i inteligentna kobieta. Niezachwiany filar polskiej dziennikarskiej rodziny. Warto sięgnąć i nawet wrócić do niej. Przemyśleć każdy reportaż.

Zdecydowanie, moja ocena to 10/10. Iza, czekam na kolejną książkę!