Zbrodnie prawie doskonałe. Policyjne archiwum X

Jak dla mnie wstrząsający zbiór reportaży.
Przerażające jest, co ludzie potrafią sobie nawzajem zrobić - pod tym względem lektura mnie odrzucała, łatwiej się czyta powieść kryminalną, ze świadomością, że to fikcja literacka - w tym przypadku nie ma mowy o fikcji.
Autorka prześledziła kilka dochodzeń prowadzonych przez tzw. Archiwum X, czyli grupę pracującą nad dochodzeniami już odłożonymi ad acta, umorzonymi, gdy nie udało się odnaleźć sprawców zbrodni.
Ciekawie mówi o sposobach prowadzenia dochodzeń, interesujące są wypowiedzi ludzi, którzy starają się znaleźć, czasem po latach, jakiś ślad, mogący doprowadzić do sprawcy, ale dla mnie najtrudniejsze jest przyjęcie do świadomości, że to realia.

"Zbrodnie prawie doskonałe. Policyjne Archiwum X" to sprawnie napisany zbiór reportaży o najciekawszych sprawach, którymi zajmowały się, bądź wciąż się zajmują, policyjne jednostki powołane do poszukiwania rozwiązań zagadkowych, dotąd niewyjaśnionych zbrodni. Wiele z nich to sprawy "medialne", głośne, znane mi z innych źródeł, jak prasowe artykuły czy podcasty. Pomimo to, książka Izy Michalewicz mnie nie znudziła, za to pozwoliła usystematyzować informacyjny chaos.

Poszczególne reportaże oparte są na rozmowach z policjantami – pracownikami komórek nazywanych właśnie "Archiwum X", które funkcjonują w różnych miastach Polski oraz, w miarę możliwości, analizie akt sprawy. Nie wszystkie zbrodnie zostały wyjaśnione, co więcej, niektóre rozwiązania budzą dziś wątpliwości, czego, na szczęście, autorka nie ukrywa. A jednocześnie pokazuje żmudną pracę pojedynczych funkcjonariuszy i całych zespołów, zmierzających do ustalenia i skazania sprawcy. Niestety, charakter podejmowanych przez nich czynności powoduje, że nie zawsze możliwe jest wprowadzenie zgromadzonych w ten sposób dowodów do procesu, a tym samym uzyskanie wyroku skazującego. W przypadku niektórych nierozwiązanych spraw o niepowodzeniu dotychczasowych czynności przesądziły błędy w zabezpieczaniu dowodów, w przypadku innych na znalezienie odpowiedzi na pytanie "kto to zrobił?" nie pozwala nieuchronny upływ czasu. Odnośnie niektórych spraw rozwiązanych pojawiają się natomiast zarzuty, że śledztwa prowadzone były zbyt p...

"Zbrodnie prawie doskonałe" to zbiór reportaży o pracy słynnego polskiego "archiwum x", które wraca do starych zaginięć, zabójstw i niewyjaśnionych spraw rzuconych w kont. Autorka nie opisuje w swojej książce tego co podsunęła jej wyobraźnia lecz przedstawia nam fakty z pracy śledczych. Przybliża losy ofiar i ich rodzin po tragedii jaka ich spotkała. Po kilku przeczytanych stronach przypomniał mi się stary program emitowany w telewizji, 997. Nie wszyscy go pewnie kojarzą, ale pamiętam, że gdy byłam mała bałam się go oglądać 🙈😜 Książkę polecam wszystkim, którzy chcą dowiedzieć się czegoś o zbrodniach z przeszłości, choć nie każda sprawa doczekała się sprawiedliwego sądu czy odnalezienia winnego.